Maurice Lejeune is 51 jaar en woont in Sittard. Hij is voorzitter van Club Wo-Van. De belangrijkste doelstelling van dit roemruchte gezelschap is om samen met elkaar iets te betekenen voor de Sittardse gemeenschap door het helpen bij evenementen en het zelf op touw zetten van activiteiten voor het goede doel. Uiteraard doen we dit pretentieloos en om er ook zelf ontzettend veel plezier aan te beleven.

Door Bert Wassenberg

Vertel eens in het kort iets over de geschiedenis van de Club Wo-van? 

In juli 1921 waren een aantal jonge Sittardenaren een idee aan het bedenken om deel te nemen aan het bloemencorso. Toen eenmaal iedereen het eens was over het idee en de te maken praalwagen riep één iemand: “Wovan doon veer dat…?” en zo is de naam van deze mannenvereniging ontstaan. De vereniging is toen opgericht en vanaf dat moment werd Club Wo-Van bij tal van evenementen gevraagd de helpende hand te bieden. Overigens heeft Harry Strijkers onze geschiedenis vastgelegd in een prachtig boek “Honderd jaar Club Wo-Van”.

Hoe ben je betrokken geraakt bij deze club en hoe bijzonder is het om van deze club voorzitter te zijn?

Het is zo dat leden van onze vereniging worden gevraagd om lid te worden. Een potentieel lid wordt dan ook eerst voorgedragen bij de zittende leden alvorens hij wordt gevraagd om lid te worden. In mijn situatie werd ik gevraagd door de toenmalige voorzitter (Theo van Oorschot). Mijn opa Zef Lejeune is een van de oprichters van Club Wo-Van en ook mijn vader Bèr is lid geweest. Michel, mijn jongste broer is op dit moment de secretaris van onze vereniging. Bij meerdere leden zijn de opa’s en/of vaders ook lid geweest of zijn nog altijd lid van Club Wo-Van. Als voorzitter ben ik door de leden gekozen. Het gaat er bij ons vooral om, om het samen te doen. Uiteindelijk heeft ieder lid een hele waardevolle bijdrage en daar ben ik als voorzitter heel trots op.

Is er nog wat van de historische sfeer blijven hangen sinds de oprichting in 1921? En is het vast gegeven dat er steeds 21 leden zijn? 

Wat in ieder geval is blijven hangen is de doelstelling van onze vereniging. Daar zijn wij al 100 jaar niet van afgeweken. Samen pretentieloos iets doen voor en met anderen en daar zelf ontzettend veel plezier aan beleven. Verder zijn wij bij officiële gelegenheden altijd herkenbaar aan onze zwarte smoking en onze rode hoed. Vanaf de oprichting is er iedere maand een vergadering waarin we onze activiteiten bespreken en uiteraard ontbreekt de gezellig nazit dan niet. Het aantal leden schommelt meestal rond de 20. Ons oudste lid, Ton Kamps (94) is al 68 jaar lid en ons jongste lid, Ramón Pérez Cruz (31) is 3 jaar lid. 

Hoe staat het met de naamsbekendheid en het imago van jullie club?

Nu onze vereniging 100 jaar bestaat mag ik wel stellen dat onze naam en herkenbare rode hoed bekend is binnen de Sittardse gemeenschap. Naast het serieuze deel zoals de deelname aan de processies en het steunen van goede doelen, vinden wij het tijdens de carnavalsoptocht juist ontzettend belangrijk om kolderiek voor de dag te komen. 

Welke activiteiten organiseren jullie en welke vallen het beste in de smaak?

In het eerste weekend van september organiseren wij samen met de oud prinsen het alternatief Sjöttefeest. Ongeveer 18 verenigingen strijden dan op een ludieke manier om de keizerstitel door het afschieten van een tempex vogel. Wij begeleiden al zolang er een kinderoptocht door de straten van Sittard trekt, deze optocht. Alle kinderen krijgen dan een medaille (replica van de jaarlijkse prinsenmedaille). Zelf nemen wij altijd deel aan de grote optocht. Op de zaterdag voor de kinderoptocht verkopen wij nonnevotten. De opbrengst schenken wij dan aan een jaarlijks opnieuw te bepalen goed doel. En tijdens de sacraments- en St. Rosa processie dragen wij de flambouwen en de hemel. Bij de oktoberfeesten zijn wij als vereniging ook altijd aanwezig om mee te helpen bij het tappen en het begeleiden van de schutterijen tijdens de stoet door de binnenstad. Voor alle leden en hun gezinnen en ook de dames van overleden leden organiseren wij aansluitend aan een Heilige Mis ter intentie van onze leden en overleden leden een Kersttreffen. Hierbij staat het familiaire karakter van onze vereniging centraal.

Dit jaar staat op 28 en 29 mei een bijzonder feest op het programma. Kun je er wat meer over vertellen?

Ongeveer 5 jaar geleden zijn wij binnen onze vereniging al gestart met de voorbereidingen voor dit eeuwfeest, 100 jaar Wo-Van. Een ijzersterk comité, bestaande uit 11 mannen en vrouwen hebben voor ons een feest georganiseerd dat echt Wo-Van waardig is. Vorig jaar 13 juni heb ik als voorzitter de aftrap mogen verrichten en dit jaar is er in het weekend van 28 en 29 mei een afsluitend feest voor de gehele Sittardse gemeenschap. Op zaterdag 28 mei is er op het terrein van het oude ziekenhuis een muzikale activiteit “Wovan kent geer dat leidje” waar een keur aan artiesten hun bijdrage zal leveren. Op zondag 29 mei vindt er op dezelfde locatie een “Spiel ohne grenzen” plaats waarbij Sittardse verenigingen op een ludieke sportieve manier de strijd met elkaar zullen aangaan.

Zoeken jullie samenwerking met andere clubs (welke?)? Zijn er überhaupt vergelijkbare gezelschappen in de regio of in de provincie?

Een vereniging met ons unieke karakter en die ook nog de Koninklijke erepenning heeft mogen ontvangen is bij mij niet bekend. In Sittard is er een sterk en goed georganiseerd verenigingsleven met tal van verenigingen die ook veel plezier en verbondenheid uitstralen. Samenwerken doen we vooral in de zin van er voor elkaar zijn als het nodig is.

Corona speelt iedere organisatie parten; heeft dat het vorig jaar het 100-jarig bestaansfeest de kop gekost? Wellicht ook nog andere dompers door corona?

Eigenlijk was het de bedoeling om vorig jaar alle festiviteiten aan elkaar te koppelen. Door de Covid-19 pandemie heeft het comité het feest in delen moeten hakken om te voldoen aan de geldende regelgeving. Daardoor is het niet een feestweekend geworden maar een heel feestjaar. Dat was voor ons uiteraard geen enkel bezwaar.

Hoe exclusief is Wo-van? Moet je gevraagd worden om toe te treden? Is het een soort serviceclub à la Rotary, Lions, Kiwanis of toch anders?

Het klopt inderdaad dat je wordt gevraagd om lid te worden van onze vereniging. Wij zijn beslist geen Rotary of een andere serviceclub. Dat zijn verenigingen die vooral uit een zakelijk oogpunt ontstaan. Bij onze vereniging is het vooral van belang dat je het juiste gevoel hebt bij Club Wo-Van en dat je binding hebt met Sittard en het Sittardse verenigingsleven.