Het leuke van de binnenstad van Sittard is de gemoedelijke sfeer en de gezellige onvermijdelijke markt. Een trekpleister is voor velen de winkelstraat dwars door de stad. Ze snijdt als een dronken mes door de stadstaart. Wil je een indruk krijgen van de omvang van het oude stadje, volg dan de hoge stadswal met een uniek rondje om het centrum. Die wandelroute toont Sittard van zijn mooiste kant. Geniet van de landschappen die voor je liggen. Je begint bij het Tempelplein. De stadswal is even klimmen, om links en rechts het voormalige terrein van klooster St. Agnetenberg te passeren daarna af te dalen. Voorbij de Putstraat en de trap kijk je uit naar wat vroeger de schootsvelden waren. Daar waar vroeger de Fransen bevochten werden, ligt nu het complex van de volkstuintjes en de tuin van het Toon Hermans Huis. We kruisen een straat, de Paardestraat. Die doet allang zijn naam geen eer aan, er is geen paard te bekennen. Voor we bij de echte schootsvelden aankomen zie je links de Jardin d’Isabelle, een mooie omsloten tuin met een labyrint en rechts de Ursulinentuin. Die tuin moet het zonder haar naamgeefsters, de zusters Ursulinen stellen, de levende wel te verstaan. Hun overleden naamgenoten liggen er nog wel. Tegenwoordig een beetje verwaarloosd met door rozenstruiken overwoekerde graven.

Eindelijk zien we de echte schootsvelden. Ze zijn leeg behalve in oktober. Dan is de stad te klein, dan weet men van gekkigheid niet hoe het van oorsprong Beierse feest van voldoende gerstenat moet worden voorzien. Carnaval valt erbij in het niet. Vroeger scheerden de kanonskogels over deze velden, nu liggen er in oktober de feestrestanten. Die worden snel opgeruimd om de schone schijn op te houden dat er in deze stad geen vuiltje aan de lucht is. Bij de bronzen boom met de hoofden van Hans Lemmen lijkt de wal te eindigen. Er is nog een klein stukje wal richting winkelstraat. Het wordt tijd om de wal te verlaten voor cultuur. We gaan naar Ligne via de loop-en fietsbrug over Geleenbeek. Voor sommigen is dat een brug te ver. Ze willen niks weten van de cultuurrijkdom na die brug. Daar liggen de wetenschap, de beeldende kunst, de filmkunst en de woordkunst op bezoekers te wachten.

Er zijn mensen die niet naar binnen durven. Studenten van de hogeschool, ja die bevolken dit plein.

Op dit moment staan er twee affiche-borden die opvallen. Het is natuurlijk mogelijk dat je die borden over het hoofd zag. Misschien was je op de Oktoberfeste en stond je hoofd er niet naar. Je keek naar het bierglas en niet naar borden. Dan heb je de gaten in die borden zeker ook niet gezien. Het zijn namelijk kijkschermen. Vanaf het plein van Ligne kijk je door die gaten naar de schootsvelden en het silhouet van de binnenstad, zogezegd een stadslandschap. De affiches verwijzen naar de grote tentoonstelling “Landschap 2.1” met 43 kunstenaars in het museum, gelegen achterin de hal van de Hogeschool.

Ben je nog nooit in het museum voor moderne kunst van Sittard-Geleen geweest? Steek de schootsvelden over, neem de brug en laat je verrassen. Voor kinderen is het ook interessant. Je krijgt bij je museumbezoek een instructieboekje erbij en voor de kleine kinderen is er een kleurplaat met een kunstlandschap. In de tentoonstelling kijk je nogmaals naar de schootsvelden, en wel in achtvoud. Hoe dat zit? Daarvoor moet je het museum in. Dat kan nog tot 23 januari 2022. Kijk maar!

Tekst en foto Peter van Deursen