Na de delen 1 en 2 van ‘Geleen zoals het was’ kon een derde fotoboek niet uitblijven. Prima, dan volgt er nog een vierde, denk je automatisch. Maar dat is niet zo, zeggen de samenstellers Pierre Vossen, Ad Hoogenboom en Hub Kitzen. “Er komt geen deel 4.” Telde het eerste deel 127 hoofdstukken en nummer 2 mooi 129, deel 3 bestaat uit 132 onderwerpen. Als je bedenkt dat per uitgave ruim
foto’s worden voorgeschoteld, leert een eenvoudige rekensom dat het aantal afbeeldingen van de populaire serie in de richting van 1000 stuks gaat. En de koek is nog niet op. Bij zowel de uitgevers Schug & Heemkundevereniging Geleen als particulieren is zeker nog een enorme niet eerder openbaar gemaakte hoeveelheid ‘Gelaense plaetjes’ voorhanden. Net als het drietal samenstellers vinden de uitgevers dat ze via de in totaal 387 hoofdstukken de inwoners, voormalige Geleners en overige geïnteresseerden een keurig overzicht bieden van “Gelaen wiej ut waor”.
De onderwerpen variëren in de ruimste zin van het woord. Van de eerste pagina die de geschiedenis van Graaf Huyn belicht tot korte verhalen over de Rijksweg Centrum of Spaans Neerbeek. Alle wijken komen aan bod, net als afbeeldingen van personen, families en verenigingen. Een kleine willekeurige greep uit de onderwerpen laat zien dat thema’s die zo typisch Geleens zijn of waren in het boek de revue passeren. Zoals Staatsmijn Maurits, activiteiten in het Burgemeester Damenpark, het pleintje in de Nachtegaalstraat of de Boerinnenbond met de afdelingen Oud-Geleen en Lutterade-Krawinkel. Ook verhalen met foto’s over Rugbyclub Fortuna ’77, verenigingsman Sjeng Ronckaerts, Steenfabriek Plinthos, Dik Betaald BééVéé en Pensionaat St. Joseph aan de Geenstraat. Bij het hoofdstuk over veld- en wegkruisen staan 27 foto’s van deze kleine monumenten.
‘Geleen zoals het was’ is een bolwerk van wetenswaardigheden. Feiten en feitjes die dankzij de publicatie niet in de vergetelheid raken en samen voor een aanzienlijk deel ook het gezicht van ‘Geleen zoals het nu is’ bepalen. Verhalen over meester Wim Rutten uit Lindenheuvel, jongerencentrum De Boerderij, het bombardement van de Vuling, fotograaf Max Oset, klokkenmaker Wessels, de Beekhoverstraat, autoraces in het sportpark, Vlug en Lenig, bakkersfamilie Kusters. De in Rotterdam geboren Johan van Banning is van grote betekenis geweest voor de groei en bloei van de stad. Onder zijn bestuur kwam de uitbreiding van het centrum tot stand, met de grote warenhuizen V&D en Schunck, De Hanenhof, zwembad, Barbaraziekenhuis en uitbreiding met de wijken Kluis en Geleen Zuid.
Onder de kop ‘Pinkpop, een volwaardig afscheid in 1986’ staat een terugblik die menig hart sneller zal doen kloppen. De volledige tekst van onderwerp 68 is als volgt.
“Na het debuut van het door 10.000 bezoekers bijgewoonde Pinkpop op Pinkstermaandag 18 mei 1970 volgden er nog eens zestien edities, waarna het hooggewaardeerde festival voorgoed afscheid nam van het Burgemeester Damenpark. Dat Pinkpop nummer 17 in 1986 het laatste festival in Geleen zou worden, stond op deze dag dat mooi vijftigduizend popliefhebbers de toegangspoort waren gepasseerd nog niet vast. Integendeel. De toenmalige gemeente Geleen had eerder aangegeven de samenwerking met de organisatoren Jan Smeets & Mojo te willen continueren. Het liep anders, heel anders. “Het best georganiseerde festival van Nederland”, zoals velen Pinkpop sinds jaar en dag beoordelen, was dusdanig uit zijn voegen gegroeid dat de klachtenstroom van veel inwoners van de stad bleef toenemen. De overlast die Pinkpopgangers veroorzaakten bleek ook voor plaatselijke politici een doorn in het oog. Parkeermeters, brievenbussen, tuinhekken, lantaarnpalen, terrassen en etalages moesten het in het Pinksterweekend ontgelden. Er hingen nu donkere wolken boven het sportpark en Pinkpop. De gemeente Geleen had plannen om zwembad, sporthal en ijsbaan te moderniseren en uit te breiden. Ofschoon Jan Smeets het liefst in Geleen bleef, werd hij min of meer gedwongen op zoek te gaan naar alternatieven. En zo streek Pinkpop na 1986 voor één seizoen neer op het terrein van sportpark De Berckt in Baarlo. “The last time in Geleen” voltrok zich in een uitverkocht sportpark. Het festival duurde toen nog één dag. Tienduizenden fans genoten van The Cure, The Waterboys, The Cult, Fine Young Cannibals, Claw Boys Claw, Jesus and Mary Chain, Howard Hughes and The Western Approaches, Gé Reinders & Vrunj, Blow Monkeys, Blue Murder en Cock Robin. Het was druk. Auto’s richting Limburg stonden lang vast in files. De treinen, die dit keer op Japanse metro’s leken, waren overvol. De immens grote mensenmassa genoot van Pinkpop 17 en dat leidde tot een buitengewoon feestelijke stemming in een zonovergoten Burgemeester Damenpark. Een volwaardig afscheid van the roots van Pinkpop”, luidt de afsluitende zin over het laatste festival in Geleen.
Tot slot een aantal praktische zaken. Het fotoboek kost bij voorintekening (vóór 15 mei as.) 17,95 euro, daarna 19,95. Eventuele verzendkosten bedragen 4,95 euro. De boeken kunnen vanaf 5 juni worden afgehaald bij Heemkundevereniging Geleen, Jupiterstraat 35a. De intekenaar ontvangt tijdig nader bericht over het afhalen. Mits er geen maatregelen zijn m.b.t. winkelsluiting kan intekenen en boeken afhalen bij de winkels in Geleen en Sittard die vermeld zijn op de website heemkunde-geleen.nl. Op de website staat alle informatie die nodig is om het boek te kopen.
Tekst Koos Snijders
