Wie bij de grootste steden van Nederland wil horen moet zich niet als een dorp gedragen. Bij zo’n grootsteedse ambitie horen grootse plannen, majeure bouwwerken en actieve communicators, die de bevolking kunnen meenemen in het ‘toekomstverhaal van hun stad’.
Aan grootse plannen geen gebrek in deze stad. ‘Toeristisch juweel’,’ inclusieve en duurzame gemeente’, ‘hotspot van kenniswerkers’, ‘sportstad van Limburg’ en ‘veerkrachtige stad, waar het voor inwoners en bezoekers goed toeven is’. Toe maar, het kan niet op, Sittard-Geleen wil het allemaal zijn of worden.
Ook aan majeure bouwwerken is geen gebrek. De Ligne, het Tom Dumoulin Bike Park en straks Het Huis van de Stad: de in cement gegoten trots van een stad, die niet op een metertje beton en asfalt meer of minder kijkt als het erop aankomt om zich onder de big boys te kunnen scharen.
En aan communicators evenmin tekort, elke wethouder heeft zijn eigen stadsdeel, waar hij of zij de blijde boodschap van het gemeentebestuur komt uitleggen. Niks te klagen dus? Sittard-Geleen ligt op koers naar een glansrijke toekomst vol veerkrachtige, inclusieve burgers en bezoekers, die de zonnebril opzetten om de oogverblindende schittering van dit toeristisch juweel te kunnen aanschouwen?
Mwah, dat valt nog te bezien. Vooralsnog zijn de plannen nog papieren tijgers, die prachtig ogen en triomfantelijk brullen maar nog geketend zijn aan de tekentafel en aanhoudend dorst lijden omdat de geldkraan muurvast zit, er komt amper een druppel uit. En als er dan een paar van die grootse plannen uitgevoerd moeten worden, zoals de oprichting van ‘Cultuurbedrijf De Domijnen en de aanleg van het alternatief energienet ‘Het Groene Net’ dan loopt het al vrij snel geweldig in de soep door mismanagement, onkunde en andere geld slurpende en ergerniswekkende stommiteiten. Gevolg: stadhuis op stelten, burgers boos en raadsleden redeloos radeloos. Triest nietwaar?
Echt vrolijk word je niet van al die ‘majeure bouwsels’. Ze staan leeg, worden nauwelijks gebruikt en dreigen tot ver na Sint Juttemis te moeten wachten op bezoekers en gebruikers. De enige die er veel plezier aan beleven zijn de wind en de muizen, die er vrij spel hebben, en de duivel die lacht om zoveel onnodig verspild geld. Helaas vlot het ook niet al te best met al die communicators, die verbinders van bestuur en burgers. Nu eens vergeten ze een bedrijf, dat grootse plannen heeft op het industrieterrein van Holtum-Noord tijdig te berichten dat er drie grote windturbines voor de deur neergezet gaan worden. Dan weer wordt verzuimd raadsleden te informeren over Het Groene Net-HGN- dat Het Grote Niks dreigt te worden door een overkill aan fouten en kosten dit net de nek omdraaien. Gevolg: ruzie in de raad, moties van wantrouwen, treurnis, kommer en kwel. Maar wie bij de grote steden van Nederland wil worden weet dat groot worden niet gaat zonder vallen en weer opstaan. En gelukkig zijn er burgers, die opdraaien voor de kosten van de pleisters.
Ray Simoen
