Jacques Smeets werkte 43 jaar lang als politieman in Maastricht, Beek, Stein en Sittard om uiteindelijk te eindigen in Kerkrade. Met schrijven begon hij in 2000. Eerst voor het korpsblad, maar toen de toon van zijn columns te kritisch werd eindigde dit avontuur al snel. Wat volgde was een website en zijn eerste boekje ‘Bezieling van een politieman’. Daarna schreef hij het autobiografische ‘Kanker, verwoesting en geneeskracht’ over zijn vrouw die borstkanker kreeg en deze ziekte wist te overwinnen. In ‘De blauwe diender’ beschreef hij zijn persoonlijke ontwikkeling en beleving van het politieberoep. Tot op de dag van vandaag is er nog vraag naar dit boek dat overigens ook in het Engels werd vertaald. Nu is er ‘Dichterbij het leven’. Een bundel met zeventig gedichten, waarvan er vijfenzestig zijn voorzien van een foto, waardoor, zoals hij het zelf zegt, de poëzie een extra dimensie vormt.
Je schrijft al langer poëzie, maar de gedichten voor deze bundel zijn allemaal van na 2017. Hoe is ‘Dichterbij het leven’ ontstaan?
In 2017 ben ik behoorlijk ziek geweest, toen ik een jaar later weer helemaal gezond was ben ik begonnen met het schrijven van gedichten. Door de periode die ik had doorgemaakt was ik anders naar dingen gaan kijken. Vanuit dat punt ben ik gestart en het gebeurde eigenlijk gewoon. Elke week schreef ik 1 of 2 gedichten tot ik er zo’n 300 op de plank had liggen. De basis voor de bundel ‘Dichterbij het leven’. Die gedurende de pandemie verder werd ingevuld.
Waarom zeventig gedichten?
Simpel. Dat is mijn leeftijd. Allemaal met een foto. Behalve de vijf die voornamelijk over corona gaan.
Hoe heb je een selectie gemaakt uit de 300 gedichten?
Ze zaten op alfabet in een klapper. Ik zei tegen mijn vrouw dat we er zeventig moesten uitzoeken en heb ze vervolgens allemaal op de grond gelegd. Ik pakte er steeds een op en las dat voor om te kijken of het in de volgorde van een boekje zou passen. Het was eigenlijk een organisch proces. Ik geloof dat we er uiteindelijk maar vier of vijf hebben hoeven te vervangen.
Je vroeg Lulu Wang of ze het voorwoord wou schrijven en dat heeft ze ook gedaan. Hoe kenden jullie elkaar?
Het is een vriendschap tussen twee mensen, verbonden door het schrijven. Hierdoor zijn we met elkaar in aanraking gekomen, maar dat is tegenwoordig niet meer de ‘drive’ om met elkaar te spreken. We hebben ooit eens samen een artikel geschreven over gezag hier en in China. Dat is afgedrukt in een Chinees tijdschrift. Toen ik het zag kon ik er niks mee. Alleen maar Chinese tekens en een klein fotootje van Lulu en mij. Wel leuk om mee te maken, want een dergelijke oplage, ik geloof dat het er vele honderdduizenden waren, haal je niet elke dag.
De bundel is in eigen beheer uitgegeven. Wat is de oplage?
Klopt. Ik heb er 150 laten drukken en deze thuis laten bezorgen. In het begin heb ik alleen wat reclame gemaakt via FaceBook en later ook op andere plekken. Het doet me goed dat ik merk dat er best interesse is in mijn bundel. Tientallen bestellingen ben ik persoonlijk gaan afleveren en ik kan dan genieten van de verhalen die mensen me vertellen. Zo ben ik bij een vroegere chef van mij geweest, die inmiddels 87 is. Hij belde me op dat hij een exemplaar wilde hebben. Later belde hij me terug om te zeggen dat hij de gedichten gelezen had en dat ik hem ermee had weten te raken. Hij was trots op me dat ik dit gedaan had. Ik vind dat mooi.
Stond je voor de pandemie niet ook regelmatig op het podium met muzikale gezelschappen?
Klopt. Ik hou ervan om poëzie te combineren met muziek. Het liefst op een klein intiem podium. Ik heb dat gedaan met een drietal trio’s. De sopranen van Southern Voices, Trio Vivente dat bestaat uit twee fluitisten en een gitarist en met L3, dat waren twee instrumentalisten en een zanger. Met dit laatste trio verzorgde ik mijn laatste optreden voor de corona-pandemie. Het is denk ik alleen maar een kwestie van tijd voordat er weer een vervolg komt. Met andere muzikanten waarschijnlijk, maar dat maakt het er alleen maar leuker op.
Paaszaterdag 16 april om 14.00 uur verzorgt Jacques Smeets een presentatie van zijn dichtbundel bij Boekhandel Krings. Ruud Verhoeven uit Gulpen luistert de middag op met enkele liedjes. Uiteraard is ‘Dichterbij het leven’ hier ook te koop en kunt u het laten signeren. Dit kan ook via www.deblauwediender.nl
