Voor een truitje in roze, geel en rood trappen ze zich het snot voor ogen en rijden ze op de richel, die dood van leven scheidt, door Italië, Frankrijk en Spanje. Waar de zuurstof dun is, de wegen vol wurgende haarspeldbochten zitten en de hitte dodelijke klappen uitdeelt, daar vecht het peloton voor zijn leven en een schouderklop van de ploegleider.
Gebroken ribben, opengereten billen en bloeddoorlopen ogen zijn de beloning voor de waterdragers en knechten, die de vuile wind vangen voor hun kopmannen op hun weg naar het podium met kortgerokte Ronde-missen en schuim spuitende dikbuikflessen. De kampioen van vandaag kan de kneus van morgen zijn. En de onbekende knecht kan ineens uitgroeien tot de campionissimo, met wie iedereen op de foto wil. Zolang de wielen draaien, is de koers een rad van fortuin, dat reputaties vermorzelt en vestigt. Van de modderige februari klassiekers tot de hondsdagen van juli en de herfststormen van september sleurt, kreunt en hijgt de meute pedaleurs aan een stuk door. Op een dieet van pannen koolhydraten, plastic zakken vitamine-gels en infusen met pepmiddelen uit het apothekersdoolhof, waar controleurs in verdwalen. Kijkgenot voor de fans in de luie stoel thuis en langs het parcours ergens op een Alp, Dolomiet of Pyrenee.
Eeuwige roem
Al dat gesponsord zwoegen en stoempen werkt aanstekelijk. Meutes liefhebbers met een petje, waaronder dromen van zegepralen en eeuwige roem stomen, klimmen dagelijks op de trappers om de Hel van het Mergelland, de Hoogmis van de Vlaanderen of de Mont Ventoux te bedwingen, zoals de grote voorbeelden van de buis. Wie niet op tijd opzij gaat, kan rekenen op een salvo verwensingen en vloeken, waarvoor de duivel met de staart tussen de benen wegvlucht naar het eeuwig brandend vuur. In het ergste geval knijpt de karavaan in de remmen om de dwarsligger een aframmeling te geven. Zodat iedere wandelaar, autotoerist of motorist weet wie de ‘king of the road’ is ,voor wie alles en iedereen moet wijken. Maar zo zijn niet alle wielerliefhebbers. Velen fietsen voor een gezond lijf, een opgewekt gemoed en een gezonde dorst. Trappen en babbelen, het is als een wiel en zijn ventiel. De een kan niet zonder de ander. Dat had oud-wielrenner Peter Koning uit het Noord-Hollandse Grootebroek goed gezien. Hij vond dat zijn podcast ‘Arrière de la Course’ nog een extra duwtje in de rug kon gebruiken. Samen met zijn maat Misaël van Leeuwen begon hij met het brouwen van bier. De naam was gauw gevonden: Koerspret. Van Leeuwen was de brouwmeester, ‘Vuelta-finisher’ Koning proefde de brouwsel en besliste of ze ‘koerswaardig’ waren. Vijf hebben er inmiddels een rugnummer met ‘koerswaardig’ gekregen: Pils, Blond bier, Tripel, Sportieve Non-IPA en de Session IPA.
Prettig
Twee van de Koerspret ploeg zijn geproefd: de Blonde ( 6 %) en de Session (3,5 %). Beiden uit blik. Want blik is de toekomst, zo klinkt het in de slijterijen. Het is duurzaam, het is goedkoper dan glas want er kunnen meer blikjes op een pallet dan flesjes,( en dat scheelt veel in transportkosten), en blik beschermt het bier tegen de werking van het licht, waardoor de kwaliteit beter op niveau blijft. Zoals je beter een tijdrit op een fiets met dichte wielen rijdt dan met ‘open wielen’.
De twee Koerspret bieren behoren tot een ‘brouwersstal’ die nog jong en in ontwikkeling is. De balans is er nog niet helemaal, de bierploeg moet nog rijpen. Maar niet iedere coureur is meteen een klasbak als Merckx of Van der Poel.
De Blonde heeft een zacht gele trui-achtige kleur en een matige schuimkraag, die iets te snel wegspurt. Een fris sinaasappelgeurtje steekt meteen de kop op en voerde ook de boventoon bij de slokken die erna volgen. In de nadronk blijft het zoetje ook op kop rijden, waardoor dit bier eerde een stoere Radler lijkt dan een karaktervolle Blonde. Een kermiskoersbier, meer dan eentje, die het een Tour de France lang volhoudt. Maar wel een ongecompliceerde en plezante dorstlesser.
De Session PA van 3,5 % is voller van kleur en schuimkraag dan de Blonde. Geurt ook volwassener door de hop en het vleugje kardemon erin. Ondanks zijn lichtere alcoholpercentage is hij steviger van smaak dan de Blonde van 6 %. In de nadronk sprint een bittertje naar voren om de kardemon op de meet te kloppen. Ondanks deze spannende finish is dit bier geen volbloed Session. Daarvoor komt hij wat fris zuur tekort, en heb je aan één blikje genoeg. Maar voor wie nog de Keutenberg voor de wielen krijgt, zal dat geen probleem zijn. Beide Koerspret zijn makkelijk drinkbare bieren met een vrolijke, prettige uitstraling.
