In december verschijnt het jaarboek van de Heemkundevereniging Bicht. In dit boekwerk staan drie verhalen geschreven door de zeventienjarige Lars van Nieuwenhoven.
Een van de verhalen gaat over zijn overgrootvader Jac Cramers. Deze overleed 81 jaar geleden in Duinkerken bij een bombardement op het schip ‘De Pavon’, dat onderweg was naar Groot-Brittannië. Lars: “In mijn verhaal beschrijf ik zijn oorlogsjaren. De Eerste en Tweede Wereldoorlog interesseren me al van jongs af aan. Deze geschiedenis is me met de spreekwoordelijke ‘paplepel’ ingegoten, omdat er in mijn familie veel verhalen over werden verteld. Mijn opa, Wil Valkenburg, heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Hij heeft me er van alles over verteld en ook hebben we samen plekken bezocht waar deze zich heeft afgespeeld.”
Voor zijn eindexamen havo moet Lars een profielwerkstuk schrijven en hij besloot de Tweede Wereldoorlog als bindend thema te kiezen. Verteld vanuit verhalen over zijn eigen familie of die in de omgeving van zijn woonplaats Grevenbicht plaatsvonden. “Klopt. Zo ontstond ook het verhaal over Jac Cramers. Het was tevens een mooie gelegenheid, om de hele geschiedenis te documenteren, want dat was nog nooit gedaan. Ik ben begonnen met het verzamelen van informatie. Kitty, Patrick en Maurice Cramers hebben me daarbij geholpen. Daarna heb ik het hele verhaal uitgetypt en voorzien van foto’s.”
Lars vond dit zo leuk om te doen en kreeg de smaak van geschiedschrijving te pakken. Hij ging verder met de verhalen over Harrie Mangham en Thei Willems. “Harrie Mangham is de vader van mijn oom. Hij landde op Normandië. Zijn hele leven, waaronder ook de landing op Normandië, staan in dit verslag. Thei Willems woont in Grevenbicht en is in de Tweede Wereldoorlog gewond geraakt. Ik ben naar Thei geweest en heb zijn avonturen gehoord en opgetekend.”
Deze geschiedenissen verdienen het om bewaard te blijven en gelezen te worden. Ze mogen niet vergeten worden. “Ik ben blij dat ik hier een bijdrage aan heb mogen leveren en ze heb kunnen documenteren. Naast deze drie verhalen heb ik een verslag gemaakt over mijn eigen opa Wil Valkenburg. Het vliegtuig dat net niet in Grevenbicht is geland heb ik eveneens beschreven. Bij het oorlogsmuseum in Grevenbicht staat een monument ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis. Deze verhalen zijn overigens, helaas, niet terug te lezen in het jaarboek. Misschien in een volgende editie,” besluit de enthousiaste auteur.
Geïnteresseerd geraakt in de verhalen? Dan kunt u het jaarboek kopen via www.hvbicht.nl
