Door Ray Simoen
Een met stoepkrijt getekende bank en enkele bomen in wit krijt. Met vlak voor het oude gemeentehuis nog een wit vierkant vak. Allemaal op de markt van Geleen. Erbij staat gekrijt: ‘dit is geen boom’, dit is geen bank’ en ‘dit is geen parkeerplaats’. De letters NG erbij geven aan wie de geheimzinnige tekenaars zijn van deze grappen,- een knipoog naar de surrealistische Belgische kunstenaar René Margritte. Die begon er midden vorige eeuw mee door naast een perfect geschilderde pijp te schrijven ‘ceci n’est pas une pipe’-.
Kermis
NG staat voor Nieuw Geleen. Mooi, maar wie of wat is NG en wat stellen die getekende bomen, bank en parkeerplaats voor, behalve leuk fröbelwerk? Dat is ‘guerrilla marketing’, vertelde een zegsman van NG tegen Streekomroep Bie Os. Wat, guerrilla marketing? Is het soms oorlog in de toch zo vredelievende waereldsjtad, waar ze net nog honderden Oekraïense vluchtelingen hebben opgevangen en kinderen uit dit oorlogsland gratis naar de kermis mochten? Geen echte oorlog wil NG voeren maar met snelle, prikkelende en ludieke acties aandacht vestigen op knelpunten en klachten van bewoners. NG doet dat samen met het Stadslab. Dat heeft studenten van twee Hogescholen gevraagd om bij bewoners en ondernemers na te gaan wat zij vinden van het centrum van Geleen. Dat is erg ongezellig, zo vernamen de NG-ers. Geen banken, geen groen, geen gezelligheid en geen vrije parkeerplaatsen. Al jaren wordt daarover geklaagd bij de gemeente. Maar die verwijst steeds naar het ‘MASTERPLAN 2025’, waarin de klachten zullen worden ‘meegenomen’. Daar schiet Geleen echter weinig mee op, vooral omdat dit ‘MASTERPLAN’ al verschillende malen uitgesteld is. Gevolg: de klachten hopen zich op en het vertrouwen in de gemeente brokkelt steeds verder af. Ook de energie om deze nare situaties te veranderen, ebt steeds verder weg bij bewoners en ondernemers, zo vernam NG.
Met hun speelse acties van de getekende banken, bomen en parkeerplaats leggen de NG-ers nogmaals de Gelener knelpunten bloot en hopen op inkeer bij de gemeente om de al jaren levende onvrede van bewoners en ondernemers nu echt aan te pakken. Daarvoor zijn geen grote en dure ingrepen nodig. Aan getekende bankjes en bomen hebben ze echter geen behoefte in Geleen. Tekeningen en blauwdrukken van allerlei dure plannenmakers hebben ze in Geleen al genoeg gezien. Geleen is altijd een stad van doeners geweest, voor gladde praatjesverkoper en laammaekers moet je aan de noordkant van de Rijksweg, zeggen ze bezuiden de Middenweg. En inderdaad geeft de oude waereldsjtad steeds blijk van een ‘niet lullen maar poetsen’ mentaliteit. In een mum werden kort geleden honderden oorlogsvluchtelingen uit Oekraïne opgevangen. Eerder staken actieve Geleners de koppen bij elkaar en begonnen de overal slingerende rotzooi op te ruimen samen met een groeiende schare medewerkers. En zondag 26 juni is in Geleen-Zuid de ‘Dag van de Wijk’ gehouden. Doel ervan: de bewoners van dit zeer divers samengestelde stadsdeel activeren samen de handen uit de mouwen te steken voor de leefbaarheid van hun omgeving. Allemaal vredelievende acties.
Kabaal
Oorlog ligt Geleen niet, hoewel wat meer kabaal en tromgeroffel wel handig zouden zijn. De strijd om het Loongebouw, hét grote icoon van Geleens bijna geheel verdwenen mijnverleden, dreigt stil te vallen nu eigenaar Paes weigert zijn medewerking te geven aan de tweede Open Dag in het Loongebouw. Dat zou niet veilig genoeg meer zijn voor bezoekers, zo liet de woordvoerster van Paes weten aan Redt het Mijnverleden van Geleen, de organisatoren van de Open Dag. Vorig jaar was de Open Dag een groot succes: velen hielpen mee de rommel bij het Loongebouw op te ruimen en luisterden naar de verhalen van oud-mijnwerkers. Door nu de Open dag te cancelen probeert Paes een hernieuwde aandacht voor de erbarmelijke onderhoudstoestand van het Loongebouw te ontlopen. Tevens wordt de roep gesmoord om het achteruit kachelende gebouw te verkopen omdat het toch niet lukt bedrijven erin te vestigen. Met stoepkrijttekeningen alleen gaat het niet lukken om het Loongebouw te redden. Niemand wil dat er straks in het Mauritspark met stoepkrijt staat getekend: ‘Hier stond eens het iconische Loongebouw’.
