Door Ray Simoen
Twee keer uitverkocht huis of , beter, twee keer ‘volle tuin’ in de Jardin d’Isabelle’ dit weekeinde. Zowel vrijdag als zaterdag vulde het publiek gretig de stoeltjes om te genieten van het muzikale spektakel dat het Duitse operagezelscha Opera Classique ten gehore bracht in een van de stadstuinen van de Sittardse binnenstad.’ Bijna drie uur zat het publiek elke avond ademloos te luisteren naar Verdi’s tranentrekkende opera La Traviata, met in de hoofdrollen een keur aan internationale operasterren uit Duitsland, Mexico, Amerika, Roemenië en Tsjechië.
Joeksmuziek
Frank Keysers, die het operagezelschap wist te strikken voor twee optredens in Sittard, was in zijn nopjes. Vooral ook omdat hij de opera-artiesten ook nog wist over te halen om zaterdagmiddag op diverse plekken in de stad spontaan mini-concerten te geven. Terecht was Keysers, die ook voorzitter is van de Vereniging Sittards Verleden, in zijn nopjes met dit geslaagd muzikaal weekend. Twee keer uitverkocht huis. Dat is een unicum in deze stad. Niet alleen een rinkelende kassa was het doel, dat Keysers voor ogen had met dit muziekspektakel. Hij wil vooral voor meer ‘culturele reuring’ in de stad zorgen.
Meer culturele reuring? Is die er dan zo weinig te beleven in dit ‘sjtèdje van lol en sjpas’? De binnenstad davert toch meer dan geregeld van techno beats uit boxen, blaoskapellen vol tröot en trommel kabaal, Boheemse hoempa orkesten en ander kermisachtig vermaak, waar de bierpomp harder van gaat lopen en kelen nog luidkeelser ‘Zitterd, Zitterd allein, dao geit niks baove, zoo is der mer ein’ gaan yellen?
Dat is echter niet de culturele reuring, die Keyers zoekt. Terecht merkt hij op dat al deze joeksmuziek en feestbands erg dominant zijn in het cultureel leven van Sittard. Er is behoefte aan een meer divers cultureel aanbod. Meer aandacht voor klassieke muziek bepleit hij dan ook. En hij niet alleen. De grote belangstelling voor de concerten in de Jardin d’ Isabelle geven hem en andere voorstanders van een diverser cultureel aanbod gelijk.
Het succes van de ‘Isabella concerten’ toont tevens het tekort van de programmamakers van de stadsschouwburg aan. Die slagen er maar niet in om het publiek te enthousiasmeren voor een bezoek aan de nu opgeknapte schouwburg. Mogelijk kan de energie, die lange tijd is besteed aan het verhangen van het naambordje en het behangen van de muren met foto’s van Toon Hermans, de nieuwe naamgever van de schouwburg, nu gestoken worden in het creëren van een aantrekkelijk en succesvol programma aanbod.
Kónzaer
Kapel Tisniksetwurtniks gaf al een komisch voorzetje voor wat Keysers voor ogen staat. De kapel gaat op 3 september een Sittardse versie van het Amsterdamse Keizersgrachtconcert houden: het Keizersgrachkónzaer, met bootjes, die op het droge blijven weliswaar, maar met een ,,heus klassiek orkest, Heritage Sinfonietta”, verzekert Lejao Beursgens van Tisniksetwurtniks.
Waarom niet dit konzaér uitbreiden tot grootse opening van het cultureel seizoen van Sittard? De stad heeft tal van klassieke musici, die zich graag willen presenteren tijdens een ‘kónzaer’ weekeinde. Hub Ehlens Ad Mosam, tot ver buiten de binnenstad van Sittard bekend door zijn prachtige vertolkingen van barokmuziek, violiste Lisanne Soeterbroek, saxofoniste Suzanne Welters, hoornist Marc Doomen en trompettist Romano Diederen zijn musici van naam en faam, die klank en kleur kunnen geven aan het ideaal van de’ culturele reuring’ die Frank Keyers en velen met hem graag willen zien en horen in Sittard. Het Stjèdje van lol en sjpas toont dan aan dat ook klassieke muziek voor veel sjpas zorgt. En de lol wordt er een stuk veelzijdiger en klankrijker door.
