De nu 86-jarige Purcy Eliazer arriveerde in juni 1957 per vliegtuig vanuit Paramaribo in Nederland om hier samen met zijn vrienden Humphrey Rudge en Eddy Green bij Fortuna ’54 te komen voetballen. De drie Surinaamse internationals namen hun intrek in het pas geopende spiksplinternieuwe hotel-restaurant De Hanenhof. “Wij waren de eerste en enige hotelgasten”, lacht Purcy Eliazer in zijn huiskamer in Nijmegen. “In die hele grote Hanenhof logeerde verder niemand. Alleen wij drie. Als we door het centrum van de stad liepen, keken de mensen ons met verbazing na. Drie zulke donkere mannen, nee, dat had Geleen niet eerder meegemaakt. Haha.”
Na zijn aankomst reisde Eliazer met Fortuna naar Spanje voor een wedstrijd tegen Real Madrid, de oersterke haast onverslaanbare Europa Cupwinnaar. Bij de Spaanse recordkampioen speelden ’s werelds allerbeste voetballers waaronder Di Stefano, Gento en Kopa. De 3-0 nederlaag was eervol en Eliazer maakte een geslaagd debuut. “Terug in Geleen deed ik in de voorbereiding op het seizoen 1957-1958 voor eigen publiek mee in het met 3-1 gewonnen duel met FC Hapoel Petah uit Israël. Omdat ik naast het voetballen fysiotherapie ben gaan studeren moest ik al spoedig naar Nijmegen verhuizen. Daardoor trainde ik op doordeweekse dagen in Geleen niet met de selectie mee. Speler/trainer Bram Appel kreeg zo geen gelegenheid om mij met m’n snelle benen aan het werk te zien. Ik kreeg geen kans en kwam bij wedstrijden niet verder dan de reservebank.” In de competitie stond Eliazer daarom slechts in één enkel eredivisieduel opgesteld: tegen Blauw Wit in het Olympisch stadion te Amsterdam, uitslag 3-3. “Dat ik uitgerekend tegen Real Madrid heb gespeeld is mijn hoogtepunt als voetballer. Onvoorstelbaar, eigenlijk. Kom ik van Paramaribo, waar we vaak nog op blote voeten voetbalden, naar Geleen om een paar weken later in de Spaanse heksenketel met 70.000 brullende toeschouwers tegen de sterkste club van Europa en misschien zelfs de hele wereld te spelen. Ik wist niet wat mij overkwam. Mijn verhaal lijkt meer op een sprookje. Toch is het echt gebeurd.”
De afstand tussen Geleen en Nijmegen bleek uiteindelijk een te grote handicap met als resultaat dat Fortuna de Surinamer aan eerstedivisieclub Wageningen verkocht. In 1961, vier jaar na zijn aankomst op Schiphol, studeerde Eliazer af als fysiotherapeut waarna hij zich als voetballer aansloot bij de amateurclub SV Orion Nijmegen. Daar was hij na afloop van zijn carrière lang actief als vrijwilliger en promoveerde er tot lid van verdienste.
Purcy, ook wel Puck genoemd, Eliazer is trots dat zijn naam tegenwoordig in het Fortuna Museum staat vermeld. In de lange lijst met honderden namen van contractspelers, die namens Fortuna ’54, Sittardia en Fortuna Sittard in een officiële KNVB-competitiewedstrijd hebben meegedaan, prijkt ook die van hem. Het groene truitje dat Eliazer in 1957 in het Olympisch Stadion in Amsterdam om zijn schouders droeg tegen Blauw Wit heeft hij zorgvuldig bewaard en oogt als nieuw. Rugnummer 9, fraaie kleur groen, witte kraag met drie knoopjes. De oud-voetballer heeft het na overleg met zijn echtgenote geschonken aan het Fortuna Museum. Daar hangt het ingelijst aan de wand. Op een plek die slechts twee stappen verwijderd is van Fortuna’s elftalfoto van de wedstrijd tegen Real Madrid. “Het shirt heeft bijna 65 jaar bij mij thuis in de kast uitgerust en is nog als nieuw. Het is weer tot leven gekomen in het museum. Ik ben er helemaal blij van.”
