Tekst en foto Peter van Deursen 

Toen ik vrijwel dagelijks naar de tunnel van Limbrichterveld fietste was de flat en het huidige parkje bij de flats saai en onopvallend lelijk. Sinds kort werd ik en jij misschien ook, als bezoeker van Limbrichterveld, verrast door het enorme schilderij, een muurschildering op de zijgevel van de eerst flat vanuit de tunnel onder het spoor. Het werkstuk is ondertekend met @JAMESJETLAG.

De onopvallende handtekening helemaal onderaan staat voor een artiest uit Heerlen.

Op zijn website schrijft hij dat hij 27 jaar ervaring heeft in muurschilderingen en graffiti. Heerlen heeft veel grote gebouwen met muurschilderingen van hem en van anderen. 

De totstandkoming van deze mural, zoals de schildering wordt genoemd, heb ik niet gezien. Er moet een enorme steiger gestaan hebben of er is gewerkt met een hangbak of hoogwerker. Met een team creatieve vrije vogels is de kale muur tot een fantasiestuk van jewelste omgetoverd. 

Het verkeer raast er onachtzaam langs en heeft nauwelijks weet van het verrassende beeld.

Graag leid ik jou, lezer, mee over de afbeelding op de muur aan de Tunnelstraat in Sittard. 

De drie kraaien bovenaan draaien rondjes om een lantarenpaal. Ze duikelen en vliegen boven de vogelhuisjes die kriskras gestapeld aan de geschilderde lantaarn zijn bevestigd. Daar zitten een paar koolmezen te kijken naar het verkeer op straat. Vanuit hun vogelhuisjes loopt een soort zebrapad. Dat moet misschien wel de weg wijzen naar de veilige overkant. Voor vogels is dat geen probleem, ze vlegel vrij de lucht in.

Het meest opvallend is een klaproos, fel rood zoals die hoort te zijn. Klaprozen staan symbool voor troost en met name in Noord-Frankrijk waar de slagvelden rood kleurden na de Eerste Wereldoorlog. De vogelhuisjes lijken te verwijzen naar de woningen in de buurt. Daar zijn al sinds de bouw van de hoogbouw rond 1970 veel nieuwe bewoners neergestreken en er zijn ook heel veel weer vertrokken. 

We kijken verder onder de klaproos. Er fladderen losse vellen papier, die doen denken aan die van de wandelgangen in de oude Tweede Kamer. Bij uitzendingen van Nieuwsuur kwamen die bewegende papieren, op de muur geprojecteerd, vaak in zicht. Tenslotte komen we helemaal onderaan in de linkerhoek bij een lichtgroen papier met een deel van een gedicht van Toon Hermans.

Die tekst zit verscholen achter een boom. Vanuit de verte denk je: is die boom nu echt of geschilderd.

Zo’n buitenschilderij roept bij mij nog wel wat vragen op. Het is een openbaar werk. Wie is de eigenaar? De bedenker ofwel de ontwerper, de maker dus de echte schilder, van de eigenaar van de flat (dat is ZoWonen) óf van ons allemaal, de burgers van Sittard-Geleen.

Of is het van Toon Hermans die met de tekst van het gedicht de inspiratie was voor dit prachtige stuk buitenkunst.

Mij maakt het niks uit. Ik kan ervan genieten en u ook. Al moet ik ervoor omrijden en er even voor stoppen. Ga zelf maar kijken en lees mee met de tekst van Toon:

LIEF

een vogel zat

op het zebrapad

in elkaar gedoken

al vliegend door de grote stad

had hij een poot gebroken

de mensen dromden eromheen

daar op het drukke plein

’t verkeer stond stil nou zie je maar

hoe lief de mensen zijn

Toon