Op het moment van dit schrijven is de familie Schenk op vakantie. En om precies te zijn in de buurt van de fantastische stad Montpellier. Zodra we de Franse grens passeren, voelt het voor ondergetekende alsof ze thuiskomt en dat manlief deze voorliefde deelt, maakt hem voor mij extra aantrekkelijk.

Sinds heugenis kom ik al in Frankrijk. Ik weet niet beter dan dat we elk jaar met het gezin voor dik vier weken vertrokken naar de camping. Echt honkvast waren we niet; mijn vader, die overigens leraar Frans was op het Groenewald, koos elk jaar ruim voordat de zomermaanden zich überhaupt aandienden een regio uit die hij graag wilde bezoeken. De Drôme en de Provence hadden zijn voorkeur, maar ook andere departementen hebben we bezocht. Het compromis voor het bepalen van de plek door paps, was de keuze voor de camping door ons.  Vaders koos vooraf met zorg meerdere campings uit, waarbij veel voor de jeugd werd georganiseerd. Dat wij drieën ons zouden amuseren, was voor hem zeker zo belangrijk als de plek waar we vier weken gingen vertoeven. 

De reis ernaar toe was altijd een evenement op zich. Niet voor mijn vader trouwens; die lag er dagen van te voren letterlijk wakker van. Elk jaar zag hij als een berg op tegen de heen- en terugreis. Als kind begreep ik dat niet echt, maar later gaf hij uitleg. Een lange rit, een caravan achter de auto, de enige chauffeur zijn en dan ook nog de verantwoordelijkheid hebben over vijf personen tijdens de rit; dat alles maakte dat hij stress had van de reis. Tel daar een dochter bij op die vaak “ik moet plassen” roept; dan kan ik me voorstellen dat je blij bent als je de camping bereikt hebt. 

Wij hebben zelf nu dan geen caravan, maar andere omstandigheden zijn wel vergelijkbaar. Al scheelt het absoluut dat bij ons de chauffeur om de twee uur wisselt. En daar waar mijn vader opzag tegen de reis, geeft het mij eerder een gevoel van opwinding. Wat overigens maakt dat ik er minder goed van slaap. En dat is wel weer een overeenkomst tussen vader en dochter.

Een ding had ik mijn pa destijds gegund; een app als Google maps. Hoe meer rust had hij dan gehad. Want heel eerlijk; dergelijke apps of navigatiesystemen zoals TomTom hebben het reizen ontzettend versimpeld. En ook menige relatie gered is echt mijn overtuiging. Kaartlezen was en is namelijk niet ieders hobby zal ik maar zeggen. Ik ben in ieder geval een groot fan van navigatieapps en durf eerlijk toe te geven dat dergelijke tools het autorijden voor mij een stuk makkelijker maken. Zeker ook hier in Frankrijk!

 

Maud Schenk