Door Ray Simoen

In zijn al wat bedaagde, grijze Mercedes kwam N. langs gereden, draaide het raampje naar beneden en riep dat hij graag ,,die bierstukjes” in deze krant las. Maar de grijzende vijftiger met de olijke zwarte kraalogen voegde eraan toe dat die speciaalbiertjes wel lekker maar ,,behoorlijk aan de prijs” zijn. Hij haalde de schouders op en terwijl hij het raam weer dichtdraaide zei hij: ,,Ach, dan maar wat rustiger drinken. Dan geniet je extra lang van je dure bier”. Met een knipoog sjeesde hij weg in zijn slee, waar nog weinig sleet op zit.

Extravaganza

N. heeft geen ongelijk. Van sommige speciaalbieren vraag je vaak af waarom  zo stevig geprijsd zijn terwijl ze het nogal eens meer van zijn gekke naam en opvallende etiket moeten hebben dan van hun smaakrijkdom.  Wat ze in de fles tekort komen compenseren ze nogal eens met kleuren en design extravaganza buiten de fles.  Die lawaaierige druktemakerij komt zeer waarschijnlijk door de moordende concurrentie in de bierwereld. Nu iedereen thuis met een paar pannetjes op het vuur, een keukenmixer en enkele experimenteerhandjes een home made recept in elkaar kan knutselen en daar vervolgens door een beroepsbrouwer in zijn huurbrouwerij honderden flesjes mee kan laten vullen, lijkt het hek van de dam. Loop maar eens slijter binnen en kijk wat voor bieren en biertjes er allemaal staan te wachten op dorstige monden met een avontuurlijke keel. Je raakt snel het spoor bijster in het woud van IPA’s, NEIPA’s, Porters, Gooses, Tripels, Quadrupels en schuimende Blondes. Twee kanten schiet het op: richting ‘light’ met limo-achtige vluchtigheid en richting heavy met knapen, die de concurrentie met wijnen van 12 procent alcohol en meer willen aangaan. 

Houten vaten

Tot die laatste club behoren de ’barrel aged bieren’. Bieren die na het brouwen op wijnvaten hebben kunnen rijpen, net als hun chique neven uit de alcoholica familie, die van druivensap zijn gemaakt. Overgewaaid uit Amerika. De hoofdbrouwer van Goose Island, een brouwerij uit Chicago, kreeg in 1992 na een avond sigaren roken en bier en bourbon whisky drinken het idee om bier te laten rijpen op vaten, waarin eerst bourbon whisky had gezeten. De Bourbon County (Brand) Stout werd het eerste bier dat op gebruikte whiskyvaten werd gerijpt.  In Nederland raakte Gerard van den Broek van Hertog Jan Brouwerij  in Arcen in de ban van de BA bieren uit Amerika en ging vanaf 2016 samenwerken met de boys van Goose Island. De Grand Prestige Vatgerijpt was het eerste resultaat van deze samenwerking.  Hertog Jan had de smaak te pakken. Cognac-, rum- jenever-, en portvaten worden van her en der opgesnord om er Hertog Jan in te laten rijpen tot BA bieren. Die nadien voor een stevige prijs worden verkocht uiteraard. 

Goedgeefs

Ook in het zuiden werd het BA bier ontdekt. Jan Paul Rutten van Gulpener Bierbrouwerij beschikt over bier, dat je kan laten rijpen. In vinoloog Stan Beurskens van Wijngoed Sint Martinus vond Rutten een geestverwant, net als hij in voor een smaakexperiment. In 2017 werden de eerste Barrel Aged bieren gevuld uit de Sint Martinus vaten. Gulle Tinus werd het Gulpener BA bier genoemd, naar Sint Martinus, die altijd gulle en goedgeefse heilige. 

Gul met geuren is  de donkerbruine Tinus. Chocola, kers, vanille, zoethout en vleugjes jeneverbes worden we gewaar onder de stevige lichtbruine, karamel kleurige schuimkraag, die redelijk goed en lang blijft staan. Ook met een flinke mep alcohol, afgetopt met room, prikkelt Tinus de neus.  

Fris fruit ( keren) met romige snippers chocola en cacao vult gretig je mond. Aangename zuren, die in toom worden gehouden door de vanille en het zoethout, afkomstig van de houten wijnvaten, waar  eerder twee cabernetdruiven soorten lekker hebben kunnen rusten. ,,Doet me denken aan een rijke Schwarzwälder Kirschtorte,”zegt de meedrinkster , aangelokt door de fruitige en chocogeur van de Tinus uit Gulpen.

De nadronk is prettig en lang zonder vlekkerig of plakkerig te worden. Ondanks dat het ‘hout’ in de smaak op den duur hinderlijk kan worden,  blijft Tinus zijn frisheid behouden en zorgt in de maag voor een lichtwarme tinteling. Hij kost wel een slok (circa 5,50 euro) maar daar krijg je een hoop plezier voor terug.  N. kan zijn Mercedes met een gerust gevoel richting de slijter sturen voor een gul glas Tinus.