Door Ray Simoen
Heerlen, Brunssum, Kerkrade, Venlo en zelfs Roermond hebben er een. In Maastricht zeggen ze dat ze er deze maand een zullen hebben. Zowat alle grotere steden in Limburg hebben een nieuw college van burgemeester en wethouders. Akkoorden zijn daar al gesloten. En de moeizame stoelendans om de zitjes van de wethouders hebben ze ook al achter de rug. Dat zal straks her en der nogal wat gedoe gaan geven omdat er halve en driekwart wethouders rondlopen, die portefeuilles moeten delen met elkaar. En met colleges, gesteund door 8 partijen, waarvan er maar 5 een wethouder krijgen, heb je snel de poppen aan het dansen. Maar dat is zorg voor later als er onverwachte knopen doorgehakt moeten worden. De realiteit van alledag is nu eenmaal weerbarstiger dan wat tot vier cijfers achter de komma in collegeakkoorden is vastgelegd en afgesproken.
Pover
Alleen in de derde stad van Limburg, Sittard-Geleen is er nog niks. Slechts complete stilte. Geen formateurs of partijleiders om uit te leggen aan de goegemeente, die zich verdringt voor de vergaderzaal, waar gewichtige gesprekken gevoerd worden, hoe de gesprekken over een nieuw college van b en w verlopen. Niks, nada, niente.
Dat is erg pover van al die partijen, die voor de gemeenteraadsverkiezingen van begin maart een nieuwe bestuurscultuur beloofden. Transparantie, openheid, duidelijkheid: die mantra’s van de nieuwe politiek werden rondgebazuind. Maar zoals het er nu naar uitziet, is het gewoon dezelfde ouwe meuk – de oldskool- van de politiek van achter gesloten deuren en hermetisch gebarricadeerde achterkamertjes. Terwijl de nieuwe vrouwelijke fractieleidsters toch gezegd hadden dat vrouwen anders, -opener, directer en helderder- communiceren dan de dino’s, die jaren hier aan de touwtjes hadden getrokken. Hangen de dames als poppenkastpoppen aan de touwtjes van de dino’s, die jarenlang de touwtjes in handen hadden.
De nieuwe ereburger van Sittard-Geleen en oud-wethouder Pieter Meekels had bij Streekomroep Bie Os wel wat gezegd over de onderhandelingen maar veel wijzer werd de burger niet van zijn verhaal, waarin het veel ging over processen, schema’s en zorgvuldigheid. En uit andere media kon je opmaken dat partijen die volgens de grote twee, GOB en CDA niet ‘stabiel’ genoeg waren, het wel konden vergeten om mee te mogen besturen.
Maar wat is eigenlijk ‘stabiel’ in de lokale gemeentepolitiek, waar het wemelt van de partijshoppers, die nog sneller van partij wisselen dan Dreetje Hazes van vriendin? In het GOB zelf zit de grote kampioen van de partijhoppers Berrie van Rijswijk, en het CDA raapt gretig politici op, die met klappende deuren en veel rumoer door hun partij bij het straatvuil zijn gezet. Of wordt met ‘stabiele partijen’ bedoeld partijen, die braaf het door de grote twee gedicteerde nieuwe collegeprogramma uitvoeren en vier jaar ‘geen zeik’ maken?
Scheldkanonnade
Als ze in Roermond erin slagen om de hete, omstreden aardappel Van Rey door te slikken en het in Brunssum lukt om het grote lastpak Jo Palmen buitenspel te zetten, waarom zijn ze in Sittard-Geleen bijna drie maanden na de verkiezingen nog niet veel verder te komen dan ‘afspraken over processen’? Tuurlijk schrok iedereen in politiek Sittard-Geleen zich kapot toen de Stadspartij, de grote kandidaat om het duo GOB-CDA aan een redelijk stabiele meerderheid in de raad te helpen, zichzelf om zeep bracht als coalitiepartner. Met zijn scheldkanonnade richting Pieter Meekels en zijn grove aanval op zijn eigen fractieleidster Nancy Kaufmann vernietigde Ton Raven als een volleerd bomgordel terrorist niet alleen zijn eigen potentiële kansen als wethouder maar ook die van zijn eigen partij als ‘stabiele coalitiepartner’. Chapeau! Maar wie de Stadspartij senator een beetje kent, zou niet verrast moeten zijn door zijn drieste daad.
Wat nu? Een stabiele meerderheid lijkt toch nog binnen handbereik te liggen. Via een coalitie met GroenLinks, de partij van stemmenkanon Kim Schmitz, die maar liefst 5 zetels scoorde, en met PvdA, dat 2 zetels oogstte. Maar de windmolens van Holten Noord en de Schwienswei zijn wellicht de onverteerbare twistappels tussen GOB/CDA en het groen rode blok.
Wat dan? Eenpitters VVD en PIT kunnen soelaas bieden om een meerderheid in de raad te krijgen. Maar stabiel? De dames Joosten van VVD en Hermans van PIT zijn temperamentvol en goed van de tongriem gesneden. Geen katjes, die tevreden zijn met een bakje melk maar mee aan de touwtjes willen trekken.
Het lijkt lastig te worden, zeker als je alles wilt dicht timmeren met een ijzeren coalitieakkoord. Maar langer treuzelen en de burgers overal buiten houden doet erg Vaticaans aan: stil wachten totdat er witte rookt vanuit de achterkamertjes. Dat zal de burgers, die in maart massaal de stemhokjes meden, niet stimuleren om over vier jaar wel te gaan stemmen. Dus, dames en heren politici, schuif opzij die gordijnen, sla open de deuren en vertel de burgers waar jullie mee bezig zijn. Niet met meel in de mond praten maar net zo vrij en open praten als voor de verkiezingen werd beloofd. Er is lang genoeg gezwegen en getreuzeld.
