Monumenten vormen een prachtig visitekaartje van een stad. Dat mag je best in de etalage zetten. Ook als dat betekent dat je – mét respect voor monumentale waarden – een eigentijdse invulling hieraan geeft. Dat vindt Andries Houtakkers, (demissionair) wethouder Monumenten & Archeologie van de gemeente Sittard-Geleen. ‘Iedere ingreep aan een monument vraagt om maatwerk: wat past bij dit monument en bij deze omgeving?’
Sittard-Geleen is rijk aan monumenten en andere cultuurhistorische bouwwerken. In totaal kent de stad zo’n vijfhonderd monumenten en vijf beschermde stadsgezichten, waaronder het rijksbeschermd gezicht centrum Sittard. ‘Niet voor niets heeft Sittard-Geleen vorig jaar de top 5 van de ANWB-verkiezing ‘Allermooiste vestingstad van Nederland’ gehaald. Als gemeente willen we bestaande cultuurhistorie optimaal beschermen, maar tegelijkertijd ook meegaan met onze tijd,’ stelt Houtakkers.
Nieuwe invulling
‘Diverse projecten binnen onze stad krijgen op deze manier een nieuwe invulling waarmee we ze kunnen behouden voor de toekomst. Een aantal kenmerkende, historische plekken waar soms al langere tijd sprake was van leegstand, komt door deze aanpak tot bloei. We versterken het historisch beeld en daarmee de ziel van de stad. Het nieuwe Hilton-hotel in Sittard is – letterlijk – een schoolvoorbeeld van hoe je een monument kunt verbouwen met behoud van zijn unieke karakter, ondanks stevige ingrepen. Alles in het gebouw ademt nog de sfeer en het karakter van het oude Kleesj.’
Het blijft niet bij ’t Kleesj alleen. Er zijn meer plekken in ontwikkeling. Neem het voormalige Dominicanenklooster naast de Michielskerk aan de Oude Markt. Hier komen appartementen die ingepast worden met instandhouding van vele karakteristieke elementen zoals de binnenplaats, het historisch stucwerk en de glas-in-loodramen. ‘In nauwe samenwerking met de architect en de Rijksdienst Cultureel Erfgoed is toegewerkt naar een zorgvuldig en op het monument afgestemd ontwerp.’
Venster naar het verleden
Monumenten bieden een venster naar het verleden en houden onze geschiedenis levendig. ‘Tegelijkertijd vind ik het belangrijk dat erfgoed beleefbaar blijft, maar ook kan worden gebruikt. Een eigentijdse toevoeging kan goed passen bij een monument en maakt de bouwgeschiedenis leesbaar. Maar er is niet één oplossing. Iedere ingreep aan een monument vraagt om maatwerk: wat past bij dit monument en bij deze omgeving?’
