Mijn naam is Piet Wijshoff, ik ben 66 jaar. Ik woon in Grevenbicht en ben sinds 1996 voorzitter van het Gemengd Kerkelijk Zangkoor St.Caecilia uit Grevenbicht dat al 120 jaar bestaat!!
Tekst Bert Wassenberg
Kun je in het kort iets over de ontstaansgeschiedenis van jullie koor vertellen?
Hoe e.e.a. precies in het werk is gegaan kan ik niet zeggen. We weten wel uit oude aantekeningen van de dienstdoende pastoors dat de koorzang omstreeks 1900 nogal eens te wensen over liet. Pastoor Dols vroeg en kreeg in 1904 goedkeuring van het toenmalige kerkbestuur om een harmonium aan te schaffen. Hij heeft toen zelf de muzikale leiding van het hernieuwde koor op zich genomen. Wij beschouwen die gebeurtenis als grondlegging en oprichting van ons koor. In het begin was de koorzang een mannenaangelegenheid maar in 1965 traden ook de eerste dames toe en zijn we sindsdien een gemengd kerkelijk zangkoor.
Treden jullie alleen op als kerkkoor in Grevenbicht of slaan jullie de vleugels ook naar elders uit?
In de bijna 40 jaren dat ik lid ben van het koor is er in de loop der tijd nogal veel veranderd.
Uiteraard zijn we een kerkelijk zangkoor, maar de frequentie van het zingen in de kerk is aanzienlijk afgenomen. Zongen we vroeger ieder weekend, afwisselend op zaterdagavond of op zondagmorgen, tegenwoordig zingen we nog maar één keer per vier weken op de zondagochtend. Ook is het aantal missen rondom de hoogtijdagen (Kerst, Pasen, Pinksteren) drastisch verminderd. Om toch voldoende muzikale uitdagingen en actie te bieden aan onze leden nemen we deel aan concerten i.s.m. andere muziekverenigingen, doen we uitwisselingen met andere kerkkoren en hebben we twee jaar geleden een nieuwe traditie ingezet om enkele dagen voor de kerst ’s avonds op diverse plaatsen in ons dorp in de open lucht kerstliederen te zingen. Voor de toekomst verwacht en hoop ik dat we nog meer “buitengaats” gaan zingen.
Hoe ben je betrokken geraakt bij deze vereniging en welke kwaliteiten moet de voorzitter meebrengen om ook een succesvolle voorzitter te zijn?
Toen ik een half jaar in Grevenbicht woonde werd er plotseling door de toenmalige voorzitter bij mij aangebeld met de vraag of ik bij het kerkkoor wilde komen. Hij had zich blijkbaar goed geïnformeerd want hij wist dat ik in mijn geboortedorp Holtum, lid was van het jongerenkoor. Ik ben de week daarna naar de repetitie gegaan en sinds die tijd lid geworden en gebleven van GKZ St. Caecilia. Na bijna tien jaar actief lid te zijn geweest trad ik toe tot het bestuur. Toen de voorzitter enkele jaren daarna aangaf zijn taken neer te leggen heb ik de functie van voorzitter met veel plezier op me genomen. Als voorzitter heb ik me altijd faciliterend opgesteld. Ik bedoel daarmee te zeggen dat ik ervoor probeer te zorgen dat de dirigent, die verantwoordelijk is voor de muzikale invulling van ons koor zijn/haar werk kan doen en zich niet bezig hoeft te houden met organisatorische zaken. Het belangrijkste vind ik echter het scheppen van een vriendschappelijke sfeer in de vereniging. We zijn geen professionals maar willen we goed voor de dag komen. Dus op z’n tijd serieus zijn maar zeker ook op z’n tijd de slappe lach krijgen en dat gaat ons goed af.
Jullie hebben geen website. Is de Facebookpagina voldoende voor jullie public relations?
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat we hier nog wel enkele stappen hebben te zetten. In de “goede oude tijd” waar de kerken nog vol zaten was het zingen van een mooie mis al voldoende pr. Helaas kunnen we daar nu te weinig op teren en zullen concerten/optredens en pr daaromtrent verbeterd moeten worden.
Is de vereniging financieel gezond? Hoe krijg je dat voor mekaar in deze tijd?
Laat ik me voorzichtig uitdrukken. We houden het hoofd financieel gezien boven water zonder extreem hoge contributie van de leden te vragen. We zijn niet armlastig maar ook geen spaarclubje. Dit hebben we mede te danken aan sponsorgelden, een incidentele gift, maar ook aan onze leden die bijvoorbeeld op het OLS of bij de buffetbezetting in ons eigen verenigingslokaal de handen uit de mouwen steken om wat inkomsten te vergaren.
Jullie vereniging allemaal vrijwilligers, neem ik aan. Zijn die genoeg voorhanden en hoe komen jullie aan nieuwe aanwas?
Ons koor bestaat uitsluitend uit vrijwilligers en als er naast het zingen aangepakt moet worden zijn er altijd voldoende mensen om mee te helpen. Het ledenaantal loopt echter wel terug, mede doordat mensen vanwege gezondheidsredenen niet meer kunnen meezingen.
Nieuwe aanwas gaat meestal via mond tot mondreclame. Om met name bij de mannenstemmen wat versterking te krijgen hebben we net als vorig jaar ook nu weer een zogenaamde mannen-dag georganiseerd. Het loopt weliswaar niet storm maar we hebben toch wel enkele aanmeldingen “gescoord”.
Hoe gaat het de laatste paar jaar? Is niet de makkelijkste tijd geweest, toch?
Onze vereniging is redelijk goed op de been gebleven in de corona periode en hoewel enkele stemgroepen inmiddels wel wat versterking kunnen gebruiken komen we muzikaal gezien nog altijd goed voor de dag. Ook is de sfeer in het koor zonder meer prima te noemen.
We zijn een leuke club met een positieve grondhouding. Het probleem is dat we de mensen moeilijk over de drempel krijgen om eens een paar maanden op proef mee te draaien en te ervaren hoe fijn het is in onze club.
Jullie hebben ook meegedaan bij de OLS-activiteiten in Born. Hoe kijk je daarop terug?
We hebben met enkele koorleden tijdens het OLS ons volledig gegeven om de mensen van hun natje en droogje te voorzien. Het goede nieuws was dat we onze kas daarmee aardig konden spekken. In dit kader wil ik ook vermelden dat alweer diverse koorleden momenteel druk in de weer zijn om het ZLF 2024 in Grevenbicht, dat in juli gaat plaats vinden, mee te organiseren. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gaan we ook nu weer de buffetbezetting op één of meerdere dagen ondersteunen.
Heeft de vereniging te lijden gehad van dat vervelende corona tijdperk?
Eigenlijk niet of nauwelijks. Het was helemaal geen leuke periode waarin we ons op een gegeven moment met een “cantorgroepje” hebben moeten behelpen. We hebben echter wel de contacten zoveel mogelijk proberen te onderhouden. Online quizzelen en zelfs enkele pogingen gedaan om online te repeteren waarvan gezegd moet worden dat dit laatste niet bepaald een doorslaand succes was. Maar zodra de teugels werden gevierd werd onmiddellijk de draad, weliswaar op 1,5 meter afstand en zigzag opstelling, weer opgepakt. Nagenoeg iedereen keerde weer terug!
Kun je iets vertellen over een gemiddeld verenigingsjaar. Welke activiteiten staan er zoal op het programma?
In een gemiddeld verenigingsjaar zingen we ongeveer één keer per maand een heilige mis met daarnaast vieringen met Pasen, Pinksteren en Kerstmis. Voor mij persoonlijk is de Pinksterprocessie hier in Grevenbicht het jaarlijks terugkerend hoogtepunt. De processie laat zien waarin een klein dorp groot kan zijn. Deze grote processie trekt jaarlijks vele deelnemers en bezoekers en wanneer we ter afsluiting massaal in de kerk het “Aan U o Koning de eeuwen” zingen sta ik daar bij wijze van speken met tranen in de ogen van te genieten. Meestal komen hier nog enkele diensten buiten ons dorp bij. Daarnaast focussen we ons in een concert, in samenwerking met andere koren of muziekverenigingen, op het niet kerkelijk repertoire. We zingen dan muziek van bijvoorbeeld Paul McCartney, Enya, Andrew Lloyd Webber, John Denver enzovoort. We sluiten de laatste jaren af met ons kerstoptreden in de buitenlucht en ik mag wel zeggen dat we dat ook bij weer en ontij doen.
Ik zou bijna vergeten te zeggen dat we wekelijks repeteren behalve in de zomervakantie. De repetities vinden plaats op de dinsdagavond van 20.00 tot 22.00 uur met tussendoor een pauze en voor de liefhebbers na afloop nog een “derde helft”. We beginnen dan met ontspannings- en inzingoefeningen waarna we op relaxte manier 2, 3 of vierstemmige werken gaan instuderen. Ook de nieuwjaarsborrel, de “laatste repetitie” (voor de zomervakantie) en de feestavond of een of ander uitstapje horen tot ons jaarprogramma.
Is er nog iets dat je kwijt wil en dat niet gevraagd is?
Over de toekomst van het koor wil ik het volgende zeggen. We zijn goed door de coronacrisis gerold doordat onze vereniging nu eenmaal uit enthousiaste leden bestaat.
Wanneer het ons lukt meer jongere mensen te enthousiasmeren voor onze prachtige hobby gaan we over vijf jaar met gemak ons 125-jarig jubileum vieren!
Beste lezers van MIJNGazet schroom niet en loop eens binnen op onze repetitieavonden.
