Mijn overgrootvader Jan Andries Kallen sterft in 1908 op 59 jarige leeftijd. Hij heeft 8 zoons en een dochter. Er moet iets gebeuren: Zo veel jongens op één boerderij, dat gaat niet lukken. Ze hebben bovendien de leeftijd om een eigen leven te beginnen. Er blijven uiteindelijk, naast mijn grootvader Joseph, nog twee broers op de Ophovenerhof wonen. Dat zijn de tweeling Louis en Hubert (op de foto: bovenste rij links). De rest vliegt uit, dichtbij of ver weg.

Door Wim Kallen

Het is februari 1910 als een van de broers, André Kallen, met het schip De Kroonland vanuit de haven van Antwerpen vertrekt naar het beloofde land Amerika. In maart 1914 is André terug in Sittard op familiebezoek én om zijn broer Jan mee te nemen naar de United States. De twee broers vertrekken met De Lapland, weer vanuit Antwerpen. De familiefoto, met alle broers en hun zus Mia, is een afscheidsfoto. André en Jan komen aan op Ellis Island in New York, waar ze verplicht in quarantaine gaan. 

André vestigt zich in Montana. Hij trouwt in 1917 in Great Falls met een Limburgs meisje, Dora Kessels, uit Kessel. André hoort Dora prachtig zingen tijdens een kerkdienst. Hij besluit na afloop  van de dienst met haar te gaan kennismaken… Zij krijgen samen 5 kinderen die op hun boerderij opgroeien. 

Broer Jan gaat naar Californië. Hij treedt in loondienst bij een fruit- en vruchtenbedrijf, waar hij later medevennoot wordt. Jan schrijft tot zijn dood in 1960 in Marysville regelmatig brieven aan zijn nichtje Jeanne (dochter van zijn broer Joseph). Jeanne schrijft in haar brieven over het leven in Sittard en op de Ophovenerhof. Wat er gezaaid wordt, over de oogst, de opbrengst, de paarden en de veestapel. Over het welzijn van de familie. Van de Amerikaanse brieven van oom Jan zijn er nog een paar in haar bezit. Oom Jans traditionele kerstcadeau voor de familie in Nederland is elk jaar een grote, zeer gewaardeerde mand. Deze ingepakte mand arriveert met de post. Dagen van tevoren staat hij al op tafel en blijft onuitgepakt tot Kerstavond. Een assortiment gekonfijte vruchten uit Californië komt dan te voorschijn, waarvan je er ééntje mocht nemen.

Wie zijn die twee ‘Amerikaanse’ broers op de foto? Het zijn de twee mannen op de bovenste rij in het midden. Derde van links boven dat is Jan, rechts naast hem André. Zij vertrekken vlak voor het uitbreken van de eerste wereldoorlog. Het bestaan van de Homestead Acts ligt mede aan de basis van hun vertrek. 

De Homestead Acts waren verschillende wetten in de Verenigde Staten waarmee een aanvrager eigendom kon verwerven van overheidsgrond. In totaal werd 160 miljoen acres (650.000 km 2) openbaar land, bijna 10 procent van de totale oppervlakte van de Verenigde Staten, gratis weggegeven aan 1,6 miljoen homesteaders. De meeste boerderijen lagen ten westen van de Mississippi. De Homestead Acts waren een uitvloeisel van het Free Soil-beleid van de noorderlingen, die wilden dat individuele boeren hun eigen boerderijen zouden bezitten. In tegenstelling tot zuidelijke slaveneigenaren die grote stukken land wilden opkopen en gebruik maken van slavenarbeid. Vrije blanke boeren wilden zij buitensluiten.

De eerste wet, de Homestead Act van 1862, opende miljoenen hectares. Elke volwassene die nooit de wapens had opgenomen tegen de federale regering, kon zich aanmelden. Ook emigranten die het staatsburgerschap hadden aangevraagd, kwamen in aanmerking. Aan het begin van de 20e eeuw werden verschillende aanvullende wetten uitgevaardigd. De Enlarged Homestead Act van 1909 verdubbelde het toegewezen areaal van 160 naar 320 acres in marginale gebieden. Boeren accepteerden ook die marginale gronden (in de Great Plains). Deze gronden konden niet makkelijk geïrrigeerd worden. Een massale toestroom van nieuwe boeren, gecombineerd met ongepaste teelttechnieken en een verkeerd begrip van de ecologie, leidde tot immense erosie en uiteindelijk tot de Dust Bowl van de jaren dertig. Een andere wet, de Stock-Raising Homestead Act, werd aangenomen in 1916 en wees 640 acres (260 ha) toe voor veeteeltdoeleinden. 

Voor André Kallen lagen er in het uitgestrekte Montana volop kansen. Broer Jan bleek een handelsgeest te hebben. Zijn gekonfijte vruchten waren gekend tot in Ophoven…

Meer is te lezen op de Facebookpagina ‘Kallen Ophovenerhof’.