Mijn naam is Marcel Jungbauer, ik ben 60 jaar en sinds 2007 voorzitter van Stichting Kasteel Limbricht (SKL) en woon in Limbricht.

Interview: Bert Wassenberg

Hoe ben je bij deze stichting betrokken geraakt?

In 2006 heb ik als vicevoorzitter van de stichting Schutterij Sint-Salvius 750 jaar, tijdens de feestelijkheden, genodigden ontvangen. Daaronder waren leden van het toenmalige bestuur van SKL. Ruim een jaar later heb ik gesolliciteerd naar de vacante rol van voorzitter van SKL. Dus toen ben ik daadwerkelijk lid geworden van het SKL-bestuur, dat bestaat uit 7 leden/vrijwilligers.

Wat zijn de ‘specials’ van jullie stichting?

Stichting Kasteel Limbricht is sinds 1955 eigenaar van het Limbrichts kasteelcomplex. Een in diverse opzichten unieke locatie. De enige echte motte burcht van ons land! Dus geen terp, maar een motte! Met een 3-eenheid: burcht, voorburcht en kerkje.
En ons kerkje, het uit de 10e eeuw daterende oude Salviuskerkje is uniek vanwege de oudste plafondschilderingen in een NL-kerk, positie in de NL-top 100 van monumenten en een plek in de top 100 van beste akoestiek in NL-kerken. En tot slot beschikt het oude Salviuskerkje over een uniek orgel uit 1715, afkomstig uit klooster Agnetenberg.

Jullie zijn op dit moment opzoek naar creatieve geldstromen voor de vereiste renovatie instandhouding en verduurzaming om het monumentale Salviuskerkje te behouden. Hoe hoog is de nood?

De inkomsten van onze stichting bestaan uit huurinkomsten (voorburcht en burcht) en subsidie. Het onderhoud van de (voor)burcht, grachten en binnenplaats, kunnen we deels dekken met huur en de rest vanuit subsidie. Het kerkje genereert vrijwel geen inkomsten.
Bij de instandhouding van ons complex maken we gebruik van de jaarlijkse controle door Monumentenwacht. Ons onderhoudsplan dat onze technische bestuursleden opstellen, is gebaseerd op de bevindingen van deze specialisten.
De subsidie voor monumenten is opnieuw ingeperkt: nog maar 50% van de subsidiabel geachte kosten kunnen worden aangevraagd. Concreet: er zijn onderhoudskosten, die niet allemaal door de overheid als subsidiabel worden gezien. Van hetgeen wel als zodanig wordt gezien, wordt nu maximaal 50% uitgekeerd (natuurlijk mits onderhoudswerkzaamheden zijn uitgevoerd). Dat was 60%.
Om het unieke kerkje in stand te houden, naar de huidige staat, zijn extra-inkomsten noodzakelijk. Dat is de nood. Dat betekent dus niet dat het volgende week een bouwval is, op de middellange termijn zullen we echter in de problemen komen. En dat dienen we te voorkomen, dus moeten we nu extra-inkomsten genereren.

Welke ideeën hebben jullie al en wat zijn de te verwachten effecten ervan op korte en langere termijn?

Momenteel werkt binnen het bestuur een fundraising-commissie om in de volle breedte te onderzoeken hoe welke aanvullende inkomsten kunnen worden gegenereerd. Daarbij kun je denken aan een zeer uiteenlopende scala van activiteiten: een kerktoren-wandeling, een crowd-fundingsaktie, merchandising, bijzondere kleinschalige concerten, een wijnproeverij. Alles rekening houdend met het karakter van het aan de eredienst onttrokken kerkje. Een van de zaken die momenteel al mogelijk is, betreft het laten plaatsvinden van een afscheidsdienst zonder kerkelijke inbreng, een herdenkingsbijeenkomst bijv. bij 40-jarig huwelijk of het bereiken van pensioenleeftijd.

Waarom is het zo belangrijk dat dit nu wordt opgepakt?

Zoals gemeld: als we nu niet in actie komen, is het probleem straks onoverkomelijk en zal het kerkje niet meer onderhouden kunnen worden zoals we dat tot nu toe 70 jaar lang hebben gedaan.

Kijk eens in de ‘glazen bol’ en vertel waar jouw organisatie over vijf jaar staat?

Dan verkeert ons unieke complex nog steeds in dezelfde goede staat. Is ons kerkje bij een breder publiek bekend en gekend om de unieke eigenschappen en kenmerken. En wordt het kerkje zeer frequent benut zodat er continu inkomsten worden gegenereerd, die de instandhouding blijven mogelijk maken.