Mijn naam is Pascal Ramakers, ik ben 55 jaar en sinds 2017 voorzitter van muziekkorps Sint Barbara Sanderbout-Sittard.
Interview: Bert Wassenberg
Hoe ben je bij deze vereniging/club/stichting betrokken geraakt?
Van kinds af aan was os St. Berb een centraal punt in ons gezin, waarbij Pap Michel Ramakers 35 jaar de rol van voorzitter heeft vervuld, waarbij ikzelf op 2 momenten kortstondig lid ben geweest maar al snel vond ikzelf dat mijn muzikaliteit niet echt goed was. Na actieve periodes als bestuurder bij diverse verenigingen (voetbal, Carnaval, parkfestival Sittard enz.) werd ik benaderd of ik misschien interesse had om deze functie op me te nemen. Dit was vlak voor ons concert met Guido’s Orchestra in het Toon Hermans Theater.
Waarom vind je het belangrijk dat een rijk verenigingsleven in stand wordt gehouden?
Verenigingsleven is naar mijn mening de hoeksteen van de gemeenschap, het feit dat je samen dingen doet en er samen voor werkt geeft betrokkenheid en gemeenschapszin. Tegenwoordig zie je dat dit erg afneemt met alle gevolgen van dien en dat verbetert onze samenleving niet. Steeds minder vrijwilligers en steeds meer regeltjes vanuit de overheid maken het ook niet meer aantrekkelijk en ik wou dat ik de sleutel had om dit om te keren. Het is jammer dat velen toch niet de ervaring opzoeken om iets te kunnen betekenen voor je medemens.
Welke vrijwilliger uit jouw vereniging/club/stichting verdient het om hier extra in het zonnetje gezet te worden en waarom?
Ik wil in deze niemand iets tekortdoen want iedereen binnen ons klein clubje is een fijn en een zeer gewaardeerd lid. Dus alle leden en bestuurders. Ieder lid heeft zijn kwaliteiten en zijn bijdrage in ons muziekkorps en samen maken we er iets moois van.
Wat doen jullie goed en hoeft wat jou betreft nooit te veranderen?
We zijn een fijne familiare vereniging en dat is ook onze kracht, klein maar fijn. We zijn een bescheiden groepje en weten waar we staan en wat we doen. Meer zou en hoef je eigenlijk toch niet te doen.
Hoe zorgen jullie voor voldoende cohesie binnen de vereniging/club/stichting?
Door enkele gezamenlijke bijeenkomsten vol traditie samen te vieren. In december ons berb feestje of de seizoen opening met een lunch, brunch of barbecue. De wat opgeschoten jeugd gaat meestal nog een keertje een dagje pretpark doen. Maar in principe is elke repetitie op zondagmorgen van 10.00 tot 12.15 uur een manier om aan je cohesie te werken. Dit wordt mede versterkt door de fijne dirigent die wij hebben (Jan Mertens). Mochten er nog lezers zijn die nu interesse hebben en bijvoorbeeld weer hun muziek hobby willen oppakken, ben je altijd welkom op die zondagmorgen in Het MFC te Sanderbout.
Kijk eens in de ‘glazen bol’ en vertel waar jouw organisatie over vijf jaar staat?
Als we in de bol kijken realiseren we ons dat we moeten genieten van elk moment dat we nog samen kunnen musiceren en daarbij ons ook beseffen dat er ooit een moment gaat komen om er een streep onder te zetten. Een strijd die al door meerdere wijken of dorpen gevoerd wordt en waarbij je merkt dat het moeilijk is nog mensen te vinden. De aanwas is er niet meer en de groep wordt gelukkig met de dag ouder. Je ziet al dat veel overschakelen naar herintreders in de muziekwereld. Dit is een moeilijke maar realistische gedachte en we moeten dan ook genieten van de momenten die ons als Sint Berb gegeven zijn.
