Marlène Dehing woont in Obbicht en is voorzitter van de Stichting Dorpsplatform Obbicht. Deze stichting heeft als doelstelling het behouden en bevorderen van de leefbaarheid van Obbicht.
Door Bert Wassenberg
Het dorpsplatform Obbicht bestaat sinds 2006. Hoe lang ben je al betrokken bij deze stichting en hoe lang als voorzitter?
Het Dorpsplatform kent vanaf 2006 de juridische vorm als stichting. Wij waren al vanaf 1999 actief in Obbicht. Ik ben als voorzitter vanaf het eerste uur betrokken.
Vertel eens wat meer over de doelstelling van jullie stichting? Was het initiatief noodzakelijk destijds en is dat nog steeds zo?
Het initiatief om te komen tot de oprichting van een dorpsplatform kwam min of meer van de gemeente, die mij benaderd heeft indertijd. Voordat ik het zelf besefte was ik voorzitter. Het behartigen van de dorpse belangen was zeker heel hard nodig en nóg! Met name ook het feit dat je als klein dorp met ruim 1800 inwoners deel uitmaakt van een grote gemeente. Ik hoorde indertijd veel mensen klagen over allerlei zaken en dat ging dan vooral over verkeer, verlichting en andere dingen rond de openbare inrichting. Een van onze eerste acties was dan ook verlichting uitbreiden op een plek waar veel seniorenwoningen staan én met succes. Dat was natuurlijk een opsteker! Eigenlijk ging het aanvankelijk om kleine zaken als je bedenkt waar wij op de dag van vandaag mee bezig zijn. Van vergrijzing en achteruitgang van voorzieningen was nog geen sprake. Dat is nu wel even anders.
Kun je wat resultaten noemen en toelichten die de laatste jaren behaald zijn?
Nou dat zijn er heel wat. Ik zal er een paar noemen en de lijst is te vinden op onze website. Wat verder terug in de tijd: een benefietavond. Een geweldig leuk spektakel met plaatselijke artiesten van weleer. Behalve een fantastische muzikale avond was het de bedoeling voor een plaatselijk goed doel geld in te zamelen, daar konden inwoners voor stemmen en dat werd uiteindelijk een fraai speeltoestel voor de basisschool. En verder realisatie van een JOP, initiatiefnemer van de Jeu de Boules Baan, meerdere jaren het organiseren van dorpsdagen, een alternatieve kermis, maar ook een dorpsdag in het teken van beweging, het realiseren van enkele bewegingstoestellen, de Veilige Buurt APP, enkele jaren een update van de feestelijke Koningsdag, verder de nodige kleinere zaken zoals uitbreiding van verlichting of verkeersmaatregelen her en der, het opzetten van een verkeersbrigade toen er nog een basisschool was. Participant in diverse werkgroepen zoals de werkgroep Kingbeek. En tenslotte de lang verwachte ontmoetingsplek: ’t Törpshoes.
De Facebookpagina telt bijna 800 volgers. Is dat een belangrijk medium voor jullie? Welke andere mogelijkheden gebruiken jullie om te communiceren en publiciteit te maken?
Wij informeren inwoners door ons jaarlijkse huis-aan-huis nieuwsbrief, de website en inderdaad ook een Facebookpagina. Daarnaast is er, op ons verzoek, al jaren een publicatiebord te vinden aan de markt. Dit is er onder andere voor inwoners die niet met het digitale materiaal werken en tevens om zaken nog wat extra te onderstrepen. Hier maken ook meerdere verenigingen gebruik van. Soms vinden er nog extra huis-aan-huis bulletins plaats of voorlichtingsbijeenkomsten: bijvoorbeeld een bijeenkomst met de wijkagent. Zo organiseerden wij ook, kort voor de gemeenteraadsverkiezingen, met inwoners, politieke vertegenwoordigers en ambtenaren een fietstocht door ons dorp waarbij er haltgehouden werd bij de plekken waar speciale aandacht voor gevraagd werd.
Hoe wordt jullie stichting gefinancierd? Kost de bevordering van de leefbaarheid veel geld of vooral veel inspanningen?
Wij krijgen een budget van € 500,00 per jaar van de gemeente waarmee wij de vergaderkosten en alle andere zaken moeten betalen. Ik weet dat er in naburige gemeentes andere bedragen rondgaan, iets waar onze gemeente wel wat ruimhartiger zou mogen zijn. Ons werk kost in principe niet zoveel. Hoewel het een stimulans zou zijn voor bestuursleden als je wat ruimer in de slappe was zou zitten waarmee je wat meer eigen initiatief zou kunnen ondersteunen. Aan de andere kant als je goed kunt motiveren waarom een bepaald budget nodig is, is de gemeente wel bereid ook financieel te helpen. Dit verloopt, met name de laatste jaren, soepeler en in alle redelijkheid.
De mate waarin je inspanningen aan de dag legt ligt ook aan je eigen inzet en de keuzes die je maakt. Daarbij is het van belang zoveel mogelijk inwoners aan te sporen actief te zijn. Wij nemen zeker niet alles over en koersen op eigen verantwoordelijkheid én samen. Wij zijn immers ook zelf maar gewoon bewoners die op een fijne manier willen wonen in Obbicht.
Ik lees dat indien er aanleiding toe is, een Open Dorpsvergadering wordt georganiseerd. Kun je aangeven wanneer dit voor het laatst is geweest en wat de aanleiding was?
Nadat in 2012 en 2013 bleek dat de leefbaarheid in Obbicht zienderogen achteruitging zijn wij samen met de Vereniging Kleine Kernen Limburg (VKKL) en enkele andere partijen op onderzoek gegaan naar hoe te anticiperen op dreigende ontwikkelingen rond vergrijzing en de infrastructurele veranderingen.
De vele jaren daarna kwam Obbicht in een transitie, hetgeen leidde tot de nodige spanningen in de gemeenschap en dan met name de aanhoudende discussie over op welke plek onderwijs en sport in de toekomst gehuisvest moesten worden. Dit alles heeft ertoe geleid dat wij helaas geen kans meer zagen een open dorpsvergadering te organiseren. De kinderen van Obbicht gaan momenteel in Grevenbicht naar school; de nieuwe school en sport zijn op de beoogde plek (nog) niet gerealiseerd.
Dit alles tot juni jl. er werd opnieuw een dorpsbijeenkomst georganiseerd over het al of niet voortbestaan van ’t Törpshoes dat zo druk werd bezocht dat wij er behoorlijk onderste boven van waren en waaruit maar weer eens bleek hoe begaan de inwoners zijn met de belangen voor ons dorp; dat heeft ons goed gedaan. Dit biedt natuurlijk mooie mogelijkheden voor de toekomst, voor het toekomstig bestuur.
’t Törpshoes is een mooie voorziening lijkt mij. Wil je daar iets meer over vertellen? Het initiatief, het belang en de financiering en het gebruik ervan bijvoorbeeld.
Na jarenlang overleg, onderhandelen en een opeenstapeling van teleurstelling staat onze ontmoetingsplek er. Inderdaad, het is een prachtige voorziening waar, zoveel is duidelijk, de inwoners trots op zijn. Het was niet gemakkelijk het groen licht van de gemeente te krijgen. Eenmaal het licht op groen hebben wij veel hulp en medewerking van de gemeente ervaren.
De eerste concrete stappen zijn gezet in 2016. Wij hebben toen een huis aan huis enquête uitgezet waaruit procentueel duidelijk naar voren kwam dat er dringend behoefte was aan een ontmoetingsplek. Nadat de uitslag duidelijk was is er gesproken met verenigingen en met het kerkbestuur. Het resultaat hiervan was dat er, behalve bij inwoners, ook bij meerdere verengingen voldoende draagvlak was maar de vraag was: op welke locatie? Na gesprekken met het kerkbestuur bleek het kerkgebouw niet haalbaar.
Op enig moment kwam het gebouw aan de Markt, van de toenmalige woningstichting, in beeld. In eerste instantie leek ook dat niet haalbaar maar nadat wij contact hadden opgenomen met de bestuurder van ZOwonen, mevr. Godderij, werd dit een serieuze optie. Samen met de nieuwe coalitie en ZOwonen kwam alles in een stroomversnelling. Financiën werden aangevraagd bij diverse fondsen zoals het Oranjefonds. Plannen werden uitgewerkt. En met veel medewerking van de gemeente, die ook bereid was stevig de beurs te trekken, werd het startsein gegeven. En toen brak de Corona- pandemie uit met als resultaat: vertraging.
Maar toch met veel enthousiasme en zeer veel vrijwilligers, gewapend met mondkapjes en voortdurende instructies over afstand houden, werd het pand opgeknapt, waarvan een gedeelte uitbesteed moest worden aan een aannemer. Vergaderingen vonden soms via beeldgesprekken of in de vrieskou buiten plaats. Er werd hoe dan ook geschilderd, getimmerd je kunt het zo gek niet bedenken Twee koks die bereid waren maaltijden te bereiden gingen op pad voor de keukeninrichting. De inzet van inwoners was echt ongelooflijk en hartverwarmend. De oplossing voor de bovenverdieping kwam ook als geschenk uit de hemel: die werd ingericht met sporttoestellen en wordt momenteel gebruikt voor bewegingsactiviteiten door inwoners uit Obbicht en omliggende dorpen.
De naam van ’t Törpshoes is via een open inschrijving door inwoners gekozen. De eerste ingebruikname was in februari 2022 en de feestelijke opening mei 2022.
Momenteel vindt er een veelheid aan activiteiten plaats om maar enkele te noemen: het zeer succesvolle:” Samen Aan Tafel”, een damesgroepje dat met handwerken aan de slag gaat of gewoon gezellig bij elkaar zit, de Zonnebloem, de fotogroep, de wandelgroepen en de nazit hiervan, de jeu de boules-groep, ontmoeting door het Wijksteunpunt, het Sociaal Plein en wij blijven groeien in het aanbod. Inwoners, maar ook inwoners uit de naburige dorpen, geven aan dat zij de voorziening al niet meer weg kunnen denken. Het is een genot te ervaren hoe mensen elkaar weer treffen, nieuwe contacten opdoen en om elkaar geven. Het hele concept is gebaseerd op vrijwilligerswerk. Voor de toekomst is ’t Törpshoes ondergebracht onder het accommodatiebeleid van de gemeente. Alle protocollen en formaliteiten zijn uitgewerkt. Financieel is alles goed geregeld, ’t Törpshoes is voldoende levensvatbaar. Nu zijn wij op zoek naar een nieuw bestuur voor ’t Törpshoes en tevens het dorpsplatform. Kijkend naar ervaringen in andere gebieden weten wij dat het concept, werken met vrijwilligers, de enige manier is om een ontmoetingsplek in ons fraaie Maasdorp overeind te houden. Alle ingrediënten zijn aanwezig om succesvol verder te groeien, nu het nieuwe bestuur nog. Dit laatste omdat ik zelf stop als voorzitter maar ook het overig bestuur het tijd vindt voor een frisse wind. Dit is wel echt nodig aangezien wij als bestuur voor onszelf een deadline hebben gesteld.
Zijn het allemaal idealisten die in het dorp actief zijn om de leefbaarheid te bevorderen?
Nee hoor, enige nuchterheid is ons niet vreemd. Zonder kun je ook niet functioneren als bestuur. Het is uiteindelijk vrijwilligerswerk en dat moet vooral uitdagend en leuk zijn en ook concreet resultaat opleveren. Ons motto sinds jaren is: ‘Samen Wonen, Samen Leven, Samen Delen’.