Door Ray Simoen

Zeer zeker geen handigers uit de serie ‘Help, mijn man is klusser’ zijn het. Kaspro uit Maastricht, een van de twee kandidaten om van de verfoeide V en D doos op de Markt een aantrekkelijk, bruisend en gastvrij Huis aan de Markt te maken, is een bundeling van maar liefst zes reuzen uit de bouw- en architectuur wereld. En de andere gegadigde om deze mega prestigieuze opdracht binnen te halen is CRA Vastgoed: een samenwerkingsverband van vijf beton- en tekenreuzen, waarbij de architectenbroers Mulleners & Mulleners en de architecten van Wijnen & Co voor de Sittardse inbreng zorgen. Geen prutsers dus.

Zij showen de maquettes van hun bouwplannen acht dagen in twee glazen containers, die pal voor de entree van het lege V en D gebouw staan. Dan kunnen de burgers van Sittard-Geleen er een blik opwerpen en er uiteraard hun oordeel over geven door via een QR- code een digitale enquête in te vullen.

Bazaar

Mooi toch, dat de burgers mee mogen bepalen hoe het Huis aan de Markt eruit moet komen te zien? Want het is niet zomaar een huis, maar Het Huis van de gemeente. Het moet ‘een representatieve ontmoetingsplek worden voor stadsbestuur, inwoners, ondernemers en ‘organisaties’.’ Met een multifunctionele raadszaal, vergaderruimtes, flexwerkplekken en ook nog een centraal ontmoetingsplein. Er moet getrouwd, toeristen ontvangen en ook nog in gewoond kunnen worden: Ruim 30 appartementen en stadswoningen komen er in deze gemeente bazaar.

Een drukte van jewelste gaat het in deze Sittardse gemeente ‘souk’ worden, Horen en zien zal je vergaan met al die vragende toeristen, kibbelende gemeenteraadsleden, joelende bruiloftsgasten, netwerkende ondernemers en drukke vergadertijgers van de vele verenigingen in de gemeente. Stevige klus dus om al die wensen te verpakken in beton, glas, staal en hout.

Prima dat de goegemeente hier zijn digitaal zegje over mag doen. Je zou wensen dat de gemeente over meer hete hangijzers de mening van de burgers zou vragen via een digitale stemming.  Er zijn hete hangijzers genoeg waar de burgers graag direct over willen mee stemmen-, ook omdat de door de burgers gekozen gemeenteraadsleden er vaak een soepzooitje van maken-. Denk maar even de soap rond de fiks uit de klauwen gelopen verbouwkosten van Glanerbrook en de heisa over de toekomst van de Schwienswei. En wat zal de goegemeente wel niet vinden van de kronkels die de gemeente bedenkt om de nieuwbouw van zorgcomplex De Baenje aan de door Zo Wonen gewenste hoogte van 24 meter te helpen terwijl het bestemmingsplaan slechts 9 meter toestaat? De Markt zou vol komen te staan met glazen containers met maquettes van bouwplannen, waar de burger over zou kunnen stemmen: Glanerbrook ‘opgeknapt met ijsbaan en fietsbaan’ of Glanerbrook ‘uitgekleed’. Schwienswei groen of Schienwswei bebouwd. Holtum met en zonder windmolens. Einighausen en Guttecoven doods zonder nieuwbouw of  beide dorpen weer springlevend dankzij de nieuwe woningen voor de velen die er willen komen wonen. 

Nostalgie

Hoe mooi die intens meelevende burgers ook zijn, het is niet zonder gevaar voor de twee kandidaat-bouwclubs, die deze Sittard-souk willen gaan bouwen. De vorige keer dat de burgers hun mening mochten geven over een ontwerp pakte dat faliekant verkeerd uit voor architect Luuk van Wijlick  uit Geleen en aannemer Laudy uit Sittard. Toch twee knapen, die ‘de ziel van de stad’ door en door kennen. De ruim 1100 burgers, die hun zegje kwamen doen, beoordeelden het modieuze witte bouwwerk van dit duo met zijn speelse knipoog naar de scheve skyline van de markt als ’koud, kil en blokkerig’ en dumpten het in de kliko bakken. 

De stem des volks levert niet altijd de meest indrukwekkende bouwsels op. Zeker niet in Sittard, waar de blik op de toekomst van de stad vertroebeld wordt door tranen over het voorbije verleden ‘toen alles zo veel ‘sjooner’ was’. Uit recente reacties van bezoekers aan de maquettes op de markt blijkt dat het ontwerp, dat het meest lijkt op het nog altijd zwaar beweende, gesloopte, krakkemikkige stadhuisje de voorkeur heeft. Op naar de toekomst via een nostalgische terugkeer naar het verleden! Echter, als straks gekozen wordt voor dit heimwee-huis dan zal er nog steeds gehuild en geklaagd worden. Want zo mooi als het oude, gesloopte stadhuisje zal het toch niet zijn. 

Eiffeltoren

Bouwen doe je voor de toekomst. En Sittard-Geleen wil een gemeente zijn, die bij de tijd is en aantrekkelijk is voor nieuwe generaties. Daar past geen Huis van de gemeente bij, met een voorgevel, die ontworpen lijkt door Anton Pieck, de ‘vader’ van de Efteling. Parijs had nooit de Eiffeltoren en het Centre Pompidou gehad als de Parijzenaars hun zin hadden gehad. En de Brusselaars hadden in plaats van het futuristische Atomium liever in 1958 een levensgroot standbeeld voor Manneke Pis opgericht.  Toch illustreren deze, eerst zwaar verguisde, bouwwerken wel een nieuwe, frisse blik op de toekomst, waar elke stad behoefte aan heeft. Ook Sittard-Geleen.