MIJNGazet | pagina 11
Alle meiden van de Eline Foundation: Chloë Diederen, Merel Trienen, Danique Slenter, Charlotte
Geurten, Petra Hooijmans, Kirsten Eummelen, Karin Balkestein, Judith Beeren.
Veronique kookt | Sittard: T. 046-4264277 | Heerlen: T. 045-2084880 | Maastricht: T. 043-2057164 | www.veroniquekookt.nl
OOK
LEKKERE
SOEPEN
vanaf
1,95
Besteldag Bezorgdag
Maandag (tot 14.00) Woensdag
Dinsdag Vrijdag
Woensdag (tot 14.00) Vrijdag
Donderdag (tot 14.00) Zaterdag
Vrijdag (tot 14.00) Dinsdag
Zaterdag Woensdag
Zondag Woensdag
WIJ ZIJN
BEREIKBAAR van
9.00 tot 16.30
U kunt bij ons
bestellen en
laten bezorgen.
ACTIE:
3 MAALTIJDEN
+
1 GRATIS
Door de strot
Tot twee keer toe is er de afgelopen tijd in Sittard
Geleen een regenboogzebrapad beklad.
De eerste keer met klodders witte verf, de
tweede keer met de slogan “woke is broke”.
Het is natuurlijk belachelijk dat mensen
menen om de openbare ruimte zo te moeten
verminken, of ze het nou eens zijn met regenboogbeleid
of niet. Maar wat misschien nog
erger is, zijn de commentaren op social media
hierover.
Er zijn verschillende groepen reageerders. Zo
is er een groep die zogenaamd de verkeersveiligheid
hoog in het vaandel heeft staan. Zo’n
regenboogzebrapad zorgt voor ongelukken, is
hun argument. Beter is het, volgens hen, om
niet te sollen met de wegenverkeerswet. Zij
zouden misschien een punt kunnen hebben
als het hier ging om een oversteekplaats die
volledig was uitgevoerd in regenboogkleuren.
Het gaat hier echter om een normaal zebrapad
met witte strepen, waarbij de ruimte tussen
die strepen is opgevuld met kleuren. Volledig
wettelijk dus. Overigens hoor je deze mensen
niet over andere oversteekplaatsen waar de
ruimte tussen de witte strepen is ingekleurd.
In de Kromstraat bijvoorbeeld. Als je goed
kijkt zie je dat dat geen regenboogzebrapad is,
maar het effect is hetzelfde. Zou het kunnen
dat de verkeersveiligheid niet per se de eerste
zorg is van deze mensen?
Dan is er de (kleine) groep die vindt dat vrijheid
van meningsuiting voor iedereen geldt,
dus ook voor mensen die liever geen regenbogen
zien. (Mag ik die mensen aanraden om na
een regenbui altijd naar de grond te kijken, of
eventueel richting de zon. Dat vermindert de
kans op het zien van een regenboog aanzienlijk!)
Dat lijkt een redelijk argument, met de
nadruk op “lijkt”. Vrijheid van meningsuiting
is natuurlijk geen excuus voor vandalisme. Als
je dringend je mening kwijt wil over de ingekleurde
oversteekplaats, ga er dan naast staan
en spreek eenieder aan die er gebruik van
maakt. Succes daarmee. But seriously, vrijheid
van meningsuiting is iets heel anders dan
het recht om zomaar van alles te roepen. Het
is een in de grondwet vastgelegde vrijheid die
er is om ons te beschermen tegen de overheid.
Vrijheid van meningsuiting gaat helemaal niet
over wat u en ik tegen elkaar denken te moeten
zeggen. En het gaat al helemaal niet over
het bekladden van publieke plekken. Daar zijn
andere wetten voor. Als u het niet eens bent
met wat een instantie denkt of zegt of doet,
dan heeft u het recht daar iets van te vinden
en daar iets van te zeggen of er zelfs iets over
te publiceren. De overheid mag u daar niet
zomaar op afrekenen. Het plegen van strafbare
feiten wel. Sterker nog: dat verlangen we
met z’n allen nou juist van de overheid. Hoe
strenger hoe beter volgens sommigen, maar
daarover in een ander stukje meer. We waren
nu bezig met de groepen reageerders op de
socials…
De derde groep bestaat uit mensen die vinden
dat ze van alles opgedrongen wordt:
“Net goed, mensen zijn het zat deze onzin,
komt je de strot uit” (Michel Beckers), “Ja
ze rammen t door je strot heen..ik denk dat
we het nu wel weten.ik accepteer iedereen
maar het hoeft niet op de manier waarop
t nu gaat” (Trudy Janssen)..om maar een
paar voorbeelden te noemen. (De reacties
zijn online te vinden, letterlijk overgenomen
inclusief de spelling/interpunctie.) Deze arme
mensen hebben er genoeg van. Stel je voor,
dat er ergens regenboogkleuren geschilderd
zijn. De maat is vol. Ze willen het niet meer
horen. Overal waar ze gaan of staan wordt hen
schijnbaar iets door de strot geduwd? Ik vraag
me oprecht af wat deze lui bedoelen. Er is in
Sittard-Geleen geen parade, geen aandacht
voor pride-week, geen huis-aan-huis campagne
van het COC. Er is eigenlijk nog niet
eens echt actief regenboogbeleid, hoewel de
gemeente daar wel geld voor ontvangt. Wat
wordt er door uw strot geduwd? En door wie?
We weten het niet. Zou men het misschien
vervelend vinden te weten dat er mensen
zijn die zich rekenen tot wat men de LHBTI+
gemeenschap noemt? Of wacht, dat weten
ze natuurlijk wel, maar misschien is het vervelend
dat ze er zo nu en dan aan herinnerd
worden. Het leven is zoveel makkelijker als je
kan ontkennen dat er minderheden zijn die
het slechter hebben dan jij. Die, ondanks lippendienst
(“ik accepteer iedereen, maar blijf
uit m’n buurt”), toch niet geaccepteerd worden.
Die moeten vechten om dezelfde rechten
te verwerven die anderen allang hebben. Die
worden nageroepen of uitgescholden of soms
zelfs fysiek belaagd. Gewoon om wie ze zijn.
René Nohlmans zegt online: “Jammer dat het
altijd minderheids groeperingen zijn die in
de belangstelling willen staan en dus reacties
uitlokken.” Tja, René. Aan reacties geen
gebrek voor minderheidsgroepen. Negatieve
reacties dan wel te verstaan vanuit, jawel, de
meerderheidsgroepering. Natúúrlijk zijn het
de minderheidsgroepen die aandacht vragen
voor hun situatie. De meerderheid heeft
hun problemen niet, dus wordt er niks aan
gedaan. Voor de duidelijkheid en de volledigheid
moet ik zeggen dat er genoeg mensen
uit de “meerderheidsgroepering” zijn die zich
sterk maken voor de rechten van de LHBTI+
gemeenschap. Ik neem mijzelf maar even als
voorbeeld, maar ik ben natuurlijk niet alleen.
Gelukkig. Maar dan gaat het nog steeds om
een minderheid van de meerderheid (volgt u
het nog?), dus dat zet niet automatisch zoden
aan de dijk. En daarom gebruiken we het publieke
domein om aandacht te vragen voor de
problemen van minderheidsgroepen. Dat dat
volgens sommigen te lang en te vaak gebeurt,
komt misschien eerder door het gebrek aan
verandering. Ja, wij waren het eerste land
waarin het zogenaamde homohuwelijk mogelijk
was, maar sindsdien zijn we geen steek
opgeschoten. Eerder andersom. En voordat
u dat wijt aan vluchtelingen met een islamitische
achtergrond: het is de meerderheid,
u en ik, die er wat aan kan doen. Niet door
als een sneue, verborgen anti-homo figuur
een regenboogzebrapad te gaan bekladden.
Wel door gezamenlijk op te komen voor onze
minderheden die net zoveel mens zijn als
wij. Of het nou gaat om seksuele geaardheid,
huidskleur, geslacht, gender, religie of wat
voor onderscheid u maar wil bedenken…allemaal
mensen. Met rechten. En met hier en
daar een regenboogzebrapad om u daaraan te
herinneren.
Björn Bonten
Burgerlid gemeenteraad Sittard-Geleen
Docent maatschappijwetenschappen
De Eline Foundation OPINIE
Acht meiden, allemaal opgegroeid in
Sittard en omstreken waarvan een
groot deel nog steeds hier woont, zetten
zich actief in voor de Eline Foundation.
De Eline Foundation heeft als doel ervoor
te zorgen dat chronisch zieke kinderen,
gewoon weer even kind kunnen
zijn. Hierbij ligt de focus op het gebied
van recreatie en sport.
Toen Charlotte, voorzitter van de Eline Foundation,
12 jaar was, kreeg Eline - haar moeder
- kanker. Tijdens haar ziekte, hield Eline
zich altijd vast aan haar passie voor sport en
werd dit nog belangrijker dan het al was. Al
van kleins af aan herinnert Charlotte zich dat
haar moeder haar meenam naar verschillende
sportlessen. Tijdens haar ziekte heeft
Eline haar wens kenbaar gemaakt dat ze haar
passie voor sport wilde delen met anderen en
daarbij te focussen op kinderen. Helaas kon
ze zelf deze wens niet meer realiseren. Als
eerbetoon en om de droom van Eline uit te
laten komen, zijn in 2012 de vriendinnen van
Eline de Eline Foundation gestart. Sindsdien
heeft het voormalig bestuur ontzettend mooie
en waardevolle wensen en faciliteiten kunnen
waarmaken, zoals speeltuin ‘de Roetsj’ in het
Limbrichterveld. Charlotte wist dat ze haar
moeders droom voort wilde zetten en in 2021
was ze er klaar voor om het bestuur over te
nemen. Hiervoor vroeg ze een aantal van haar
goede vriendinnen en haar broer Thijs om
hieraan bij te dragen. Charlotte kon zich geen
waardevollere mensen bedenken waarmee ze
dit wilde doen. Dit zijn ook de meiden waar ze
vroeger mee hockeyde bij HC Scoop en waar
Eline altijd langs de zijlijn stond toe te kijken.
In een korte periode heeft het nieuwe bestuur
van de Eline Foundation al een aantal mooie
projecten gedaan, waaronder recentelijk een
schenking van een Qwiek.up projector aan
de kinderafdeling te Zuyderland. Het doel als
stichting is om zieke kinderen en hun families
binnen onze lokalen doelgroep een glimlach te
bezorgen en even de zorgen van ‘het ziek zijn’
te vergeten. De lokale doelgroep komt voort
uit de liefde die Eline voor Sittard had. Eline
zelf is opgegroeid in Brabant, maar voor haar
studie kwam ze terecht in Sittard en leerde ze
ook de vader van Charlotte en Thijs kennen,
Marco. Niet alleen Marco, maar ook Sittard
had het hart van Eline gestolen.
“Wij halen er ontzettend veel voldoening uit,
niet alleen door duurzame schenkingen te
doen aan de beoogde doelgroep, maar ook
door herinneringen te creëren voor kinderen
en hun families. Met het oog op de toekomst
is onze ambitie om de Eline Foundation
verder te laten groeien. Zo zouden we in de
toekomst bijvoorbeeld graag grotere evenementen
willen organiseren om zo veel mogelijk
mensen te kunnen bereiken in de regio
Sittard-Geleen.”
Eline en Charlotte
WWWeeelllzzziiijjjnnn&& gggeeezzzooonnndddhhheeeiiiddd
/www.veroniquekookt.nl
