MIJNGazet | pagina 13
In- en verkoop gebruikte
top-occasions
Kènjerfest: onmisbare
opkikker voor rollatorcity
Door Ray Simoen
Regelmatig duiken ze op. Nieuwe namen voor
wat nu nog zo ambtelijk droog ‘fusiestad’ wordt
genoemd. Van alles is al voorbij gekomen;
Swentiboldstad, Mauritsstad, Fortunastad,
Chemelotzicht en de koddige samenraapsels
Sigebo (Sittard-Geleen-Born) en Borneo (Born
en omstreken). Smalend is ook al Rollator-city
genoemd. Naar het karretje, waarmee zoveel
vergrijzende burgers zich op weg begeven naar
een van de vele appartementen en zorgcomplexen
die op een klein eindje karren van
kerk, markt en kerkhof gebouwd zijn of nog in
aanbouw zijn.
Dikkie Dik
Grijs heeft de toekomst in de stad, die ‘rollatort’
naar een passende naam. Maar daar leek eind
juli plots verandering in te komen. Groen vulde
de straten tijdens het Kènjerfeest. Opgewekte
geluiden, frisse kleuren, en blije geuren van
verse churros en andere zoete kinderlekkernijen.
De straten, die doorgaans zondags wegdommelen
in doodse stilte en slaapverwekkende
rust, leefden ineens op door al die kinderlijke
uitgelatenheid. Ogen, oren en monden kwamen
ze tekort, al die vele ‘kènjer’ die op het feestje
waren afgekomen met hun ouders. Zoveel spontane
pret, daar kon geen joekskapel en zaate
hermenie tegen op. Geen lange jassen met wuivende
Marotte pluimen met norse walkietalkies
hoefden er aan te pas te komen om het feestje in
goede banen te leiden. Netjes wachtten peuters
en kleuters in de rij tot ze aan de beurt waren
voor het penseel en kwastje dat hen in een tijger,
leeuw of konijn zou veranderen. De kapsters,
die de kinderharen in elke gewenst model
rolden, draaiden en kamden zaten verlegen om
meer handen én spiegels. En de levensgrote
Dikkie Dik ging nog meer roze rood blozen van
alle knuffels die hij kreeg van grote en kleine
bewonderaars terwijl in boekhandel Krings Paul
–‘Dolfje Weerwolfje- Van Loon als een rockster
urenlang handtekeningen zat te zetten in de
boeken die zijn jeugdige lezers aan hem voorhielden.
De stad leefde fantastisch op door al die
ongedwongen vrolijkheid. Maar waar komen al
die kinderen ineens vandaan? En waarom zie je
en hoor je ze anders nooit de straten van de stad
zonder naam opvrolijken? Tja, als je slechts één
keer per jaar een ‘kènjerfeest’ houdt en de rest
van het jaar de stad het domein van koopjesjagers,
terrasstoelplakkers en flaneerders met
of zonder rollator laat zijn, dan heeft een kind
daar niks te zoeken. Door de Markt vol te poten
met terrasstoelen en, winkeliers aan ambtelijke
banden en voorschriften te leggen zodat er geen
creatieve ‘gekkigheden’ in etalages of op de
stoep ervoor gebeuren, zorg je er wel voor dat
de tapkraan lekker blijft lopen en de lol en sjpas
binnen de in protocollen vastgelegde perken
blijven. Maar daardoor zal geen kind bij zijn ouders
komen jengelen dat hij of zij zo graag naar
de stad wil omdat het daar zo leuk is.
Madurodam
Misschien gaan straks de nieuwe grachten het
centrum tot een waterpretpaleis voor jong en
oud maken. Sittard, het spetter-spatter water
Madurodam van Nederland? Sittard, klein
Venetië in de lagune van Keutelbeek en Molenbeek?
Alleen al het geraas van de machines,
die de grachten graven voor al die gehoopte
waterpret, brengt velen in een jubelstemming.
De beheerder van het volkstuincomplex De
Gats, dat grenst aan het grachtengebied, hoopt
in zijn kinderlijke onschuld dat alles voor
december klaar is. ‘Want dan kan Sinterklaas
per boot aankomen in Sittard’. ‘En de Sint zal
zich in Venetíë wanen als hij al dat water en die
bruggetjes ziet’, dagdroomt de Gatsbeheerder,
en velen met hem.
Wat een beetje water al niet kan doen om van
elke Sittardenaar een blij en uitgelaten kind
te maken. Dat gaat de goede kant op. ‘Watersjpasland’,
zou dat geen betere naam zijn dan
fusiestad?
Leesclubs Bibliotheek De Domijnen
Bibliotheek De Domijnen nodigt leesliefhebbers
uit om deel te nemen aan een van de
nieuwe leesclubactiviteiten die de komende
maanden worden gehouden in Sittard. Want
samen lezen is nóg leuker. Je leest meer en je
ontmoet nieuwe mensen. Dubbel plezier dus.
Lezers Ontmoeten
Voor degenen die een passie delen voor boeken
en graag hun enthousiasme willen delen,
organiseert Bibliotheek De Domijnen de
‘Lezers ontmoeten’ bijeenkomst op maandag
21 augustus om 10:00 uur in Bibliotheek Sittard.
Hier krijgen boekenliefhebbers de kans
om met gelijkgestemden in gesprek te gaan,
inspiratie en tips uit te wisselen en nieuwe
dimensies aan hun liefde voor lezen toe te
voegen. Voor degenen die op zoek zijn naar
diepgaande discussies en een meer gestructureerde
leeservaring, biedt Bibliotheek De
Domijnen de mogelijkheid om deel te nemen
aan de leesclubs van Senia.
Hier lezen en bespreken leden gezamenlijk
boeken. De leesclubs gebruiken zorgvuldig
samengestelde boekenlijsten van Senia en
behandelen uiteenlopende onderwerpen,
variërend van moderne literatuur tot kunst en
geschiedenis. Kom naar de informatiebijeenkomst
op dinsdag 26 september om 10.30 uur
in Bibliotheek Sittard.
Aanmelden en meer informatie
Heb je interesse? Of ben je op zoek naar meer
informatie? Kijk dan op www.bibliotheekdedomijnen.
nl/leesclubs.
www.automeis.nl HET HOOGSTE BOD VOOR UW SCHADE- OF SLOOPAUTO
AutoMeis Vestiging Heerlen
Ganzeweide 181 | 6413 GE Heerlen
T +31 46 44 28 203
info@automeis.nl | www.automeis.nl
Wij van autobedrijf Meis-Jacqx vof vragen per direct
jonge auto’s, lichte schade geen probleem.
Direct contant geld of per bank en rdw vrijwaring
Tevens vragen wij ook bestel en vrachtauto’s.
Bel met 0654796923. U wordt teruggebeld.
Wij zijn Auto Meis
• Gratis afhalen
• Allerhande onderdelen
• Het adres voor gebruikte
(winter)banden en montage
ZELISSEN
autodemontage v.o.f.
Milieuparkweg 14
Sittard
Tel.: 046 - 452 23 61 of 06 - 537 57 977 www.autodemontage-zelissen.nl
De Ophovenerhof toen en nu (4):
Van Ophoven naar Amerika
Mijn overgrootvader Jan Andries Kallen
sterft in 1908 op 59 jarige leeftijd.
Hij heeft 8 zoons en een dochter. Er
moet iets gebeuren: Zo veel jongens op
één boerderij, dat gaat niet lukken. Ze
hebben bovendien de leeftijd om een eigen
leven te beginnen. Er blijven uiteindelijk,
naast mijn grootvader Joseph,
nog twee broers op de Ophovenerhof
wonen. Dat zijn de tweeling Louis en
Hubert (op de foto: bovenste rij links).
De rest vliegt uit, dichtbij of ver weg.
Door Wim Kallen
Het is februari 1910 als een van de broers,
André Kallen, met het schip De Kroonland
vanuit de haven van Antwerpen vertrekt naar
het beloofde land Amerika. In maart 1914 is
André terug in Sittard op familiebezoek én om
zijn broer Jan mee te nemen naar de United
States. De twee broers vertrekken met De
Lapland, weer vanuit Antwerpen. De familiefoto,
met alle broers en hun zus Mia, is een
afscheidsfoto. André en Jan komen aan op
Ellis Island in New York, waar ze verplicht in
quarantaine gaan.
André vestigt zich in Montana. Hij trouwt in
1917 in Great Falls met een Limburgs meisje,
Dora Kessels, uit Kessel. André hoort Dora
prachtig zingen tijdens een kerkdienst. Hij besluit
na afloop van de dienst met haar te gaan
kennismaken… Zij krijgen samen 5 kinderen
die op hun boerderij opgroeien.
Broer Jan gaat naar Californië. Hij treedt in
loondienst bij een fruit- en vruchtenbedrijf,
waar hij later medevennoot wordt. Jan schrijft
tot zijn dood in 1960 in Marysville regelmatig
brieven aan zijn nichtje Jeanne (dochter van
zijn broer Joseph). Jeanne schrijft in haar
brieven over het leven in Sittard en op de
Ophovenerhof. Wat er gezaaid wordt, over de
oogst, de opbrengst, de paarden en de veestapel.
Over het welzijn van de familie.
Van de Amerikaanse brieven van oom Jan
zijn er nog een paar in haar bezit. Oom Jans
traditionele kerstcadeau voor de familie in
Nederland is elk jaar een grote, zeer gewaardeerde
mand. Deze ingepakte mand arriveert
met de post. Dagen van tevoren staat hij al op
tafel en blijft onuitgepakt tot Kerstavond. Een
assortiment gekonfijte vruchten uit Californië
komt dan te voorschijn, waarvan je er ééntje
mocht nemen.
Wie zijn die twee ‘Amerikaanse’ broers op de
foto? Het zijn de twee mannen op de bovenste
rij in het midden. Derde van links boven dat
is Jan, rechts naast hem André. Zij vertrekken
vlak voor het uitbreken van de eerste wereldoorlog.
Het bestaan van de Homestead Acts
ligt mede aan de basis van hun vertrek.
De Homestead Acts waren verschillende
wetten in de Verenigde Staten waarmee een
aanvrager eigendom kon verwerven van
overheidsgrond. In totaal werd 160 miljoen
acres (650.000 km 2) openbaar land, bijna
10 procent van de totale oppervlakte van de
Verenigde Staten, gratis weggegeven aan 1,6
miljoen homesteaders. De meeste boerderijen
lagen ten westen van de Mississippi. De
Homestead Acts waren een uitvloeisel van
het Free Soil-beleid van de noorderlingen,
die wilden dat individuele boeren hun eigen
boerderijen zouden bezitten. In tegenstelling
tot zuidelijke slaveneigenaren die grote stukken
land wilden opkopen en gebruik maken
van slavenarbeid. Vrije blanke boeren wilden
zij buitensluiten.
De eerste wet, de Homestead Act van 1862,
opende miljoenen hectares. Elke volwassene
die nooit de wapens had opgenomen tegen de
federale regering, kon zich aanmelden. Ook
emigranten die het staatsburgerschap hadden
aangevraagd, kwamen in aanmerking. Aan het
begin van de 20e eeuw werden verschillende
aanvullende wetten uitgevaardigd. De Enlarged
Homestead Act van 1909 verdubbelde
het toegewezen areaal van 160 naar 320 acres
in marginale gebieden. Boeren accepteerden
ook die marginale gronden (in de Great
Plains). Deze gronden konden niet makkelijk
geïrrigeerd worden. Een massale toestroom
van nieuwe boeren, gecombineerd met
ongepaste teelttechnieken en een verkeerd
begrip van de ecologie, leidde tot immense
erosie en uiteindelijk tot de Dust Bowl van de
jaren dertig. Een andere wet, de Stock-Raising
Homestead Act, werd aangenomen in 1916
en wees 640 acres (260 ha) toe voor veeteeltdoeleinden.
Voor André Kallen lagen er in het uitgestrekte
Montana volop kansen. Broer Jan bleek een
handelsgeest te hebben. Zijn gekonfijte vruchten
waren gekend tot in Ophoven…
Meer is te lezen op de Facebookpagina
‘Kallen Ophovenerhof’.